Антон Чехов. Шодлик (ҳикоя)

Кечаси соат ўн иккилар эди. Митя Кулдаров ниҳоятда ҳаяжонланган бир ҳолда ота-онасиникига ҳовлиқиб кириб қолди-да, уйма-уй югура бошлади. Отаси билан онаси уйқуга ётмоқчи бўлиб туришган, синглиси кўрпага кириб, ўқиётган романни туширай деб қолган, гимназияда ўқувчи укалари ухлаб қолган эди. — давоми…

Виктор Гюго. Клод Гё (қисса)

Бундан етти ё саккиз йил аввал Парижда Клод Гё исмли қашшоқ бир ишчи бўларди. У ўзининг маъшуқаси ва битта боласи билан яшарди. Мен ҳақиқатда бўлиб ўтган воқеани ёзяпманки, мазкур воқеа жараёни китобхонга унинг ибратли мазмунини яққол намоён этсин. Бу ишчи давоми…

Фозил Искандар. Айниган зиёлилар ва аферизмлар (ҳикоя)

Шоҳкўчадаги бекатда троллейбус кутиб турибман. Троллейбус анчадан буён келмаётганидан бетоқатланиб қўналғадан олдинроққа чиқиб йўлга кўз тикмоқда эдим. Кутилмаганда менинг шундоққина кўз олдимда бир “мерседес” ғизиллаб тўхташга уринган кўйи ўтиб кетди. Ўн метрча нарида тўхтаб, ичидан бир одам чиқди-да, исмимни айтиб давоми…

Камола Бобожонова. Гёте ва Шарқ

Гёте ва жаҳон адабиёти. Жаҳон санъати нуқтаи назаридан туриб ёзувчи ижодини ўрганиш ҳозирги замон адабиётшунослигининг энг самарали йўналишларидан биридир. Ёзувчининг жаҳон адабиётига кириши учун биринчи мезон, энг аввало, ўзи мансуб миллий маданиятдаги ўрни, ижодининг оламшумул аҳамияти, маҳорат даражаси, умумбашарий муаммоларни давоми…

Эдгар Аллан По. Морг кўчасидаги қотиллик (ҳикоя)

Сиреналар қандай қўшиқни куйлашарди ёки Ахилл аёллар орасида яширинар экан, ўз исмини нима деб айтарди — бу саволлар нечоғлик мураккаб бўлмасин, бунда ҳам аллақандай тахминга ўрин топилади. Сер Том Браун. “Хокдон” Ақл-идрокимизнинг имкониятларини таҳлил этиш мушкул. Биз бу ҳақда фақат давоми…

Ҳалима Худойбердиева: “Мен Туроннинг қадим қўнғироғи…” (1997)

Мен касбим юзасидан устоз, Ўзбекистон халқ шоираси Ҳалима Худойбердиеванинг Моҳи ва Камола исмли жондан азиз фарзандлари билан ўзбек тили ва адабиёти юзасидан йил давомида машғулотлар олиб борганман. Дарс машғулотларимиз гоҳида шоиранинг уйида, кўз ўнгида бўлиб ўтар эди. Дарсдан сўнг гоҳида давоми…

Альберто Моравиа. Май ёмғири (ҳикоя)

Шу кунларда Монте Мариодаги овчилар емакхонасига қайтиб бораман, фақат бу сафар ёлғиз эмас, дўстларим билан қайтаман, улар одатдагидек якшанба куни аккордеон чалишади, рақсга тушишга қиз топилмаса, бир-бирлари билан ҳам тушишаверади. У ёққа ёлғиз боришга журъатим етмайди. Баъзан тунлари тушимга емакхона, давоми…

Шабот Хўжаев. Адабиётшунос олимлар сардори

Йигирманчи асрда улуғ адибларимиз билан бир қатори фан оламида ҳам миллат ифтихорига айланган сиймолар етишиб чиқди: Қори Ниёзий, Ҳабиб Абдуллаев, Обид Содиқов, Мирзаали Маҳаммаджонов, Малик Набиев, Муҳаммаджон Ўразбоев, Саъди Сирожиддинов каби халқимизнинг буюк фарзандлари билан ҳар қанча ғурурлансак арзийди. уларнинг давоми…

Римликларнинг ҳикматли сўзлари

Арасту – ҳамиша Арасту эмас (яъни, донишманд ҳам хато қилади). Қашшоқлик ва қарилик – кулфатларнинг энг улуғи. Бекорчилик – ҳамма қусурларнинг дояси. Вақтнинг қадрига ет! Тежамкорлик хасислик дегани эмас. Индамас итдан, тинч оқар сувдан қўрқ. Миннатдорлик туйғуси миннатдорликни туғдиради. Дуогўйлар давоми…