Ўн тўққизинчи асрнинг иккинчи ярмида мустамлакачилар Туркистонни батамом қўлга киритдилар. Аммо халқнинг катта қисми босқинчиларнинг асл ниятини яхши англаб етмасди. Чунки босқинчилар ўз мақсадларини очиқ-ойдин намоён этмас, гоҳ иттифоқчи кўринишида, гоҳо Ўрта Осиёни Ғарб давлатларидан қўриқлаётган “дўст” сифатида майдонга чиқардилар. давоми…
Тарих ғилдираги ҳамиша олдинга қараб айланади. Уни ҳеч қачон ортга буриб бўлмайди. Бироқ маълум бир жамиятда муайян даврда юз берган воқеа бошқа бир даврда, бошқа бир жамиятда қайсидир кўринишда такрорланиши мумкин. Тарихда бунга мисоллар кўп. Исони чор михга тортган оломон давоми…
Темурийлар, бобурийлар сулолаларига оид китобларни излаб, Лакнов университетига бордик. Қатнов тиғизлигидан, тез юриб бўлмасди. Бунинг устига икки ёни очиқ машинанинг мотори тракторники эканми, тариллаб қулоқларни қоматга келтирди. Университет қошидаги Робиндранат Токур (Тагор) номли кутубхонага кирдик. Бизни директорнинг муовини бепарвогина кутиб давоми…
Шокалоннинг шоҳона қурилган ҳовлиси. Айвонда Шокалон билан хотини Шаҳринисо атлас тўшакларга, пар ёстиқларга ясланишиб суҳбатлашяпти. Нарироқдаги баланд тушган равонда ўғли Шоумар уч-тўрт тенгқурлари билан қарта ўйнаяпти. Хизматкор аёл эр-хотин олдига сўйилган қовун олиб киради.Аёл – Мен энди кетаверайми?Шаҳринисо – Йигитларга давоми…
Қишлоқ одамларининг самимийлиги, соддалигидан кўнглинг яйрайди. Турли-туман ҳангомаларни ўзларидан эшитсангиз, «ичагингиз узилиши» тайин. Тилдан-тилга кўчиб юрадиган бу латифнамо гаплардан сизларни ҳам баҳраманд қилгим келди. Укаси билан қаттиқ жанжаллашиб қолган Рашид буванинг аччиғи чиқди. — Ҳа, сеними, мелисага бериб роса югуртирмасам, давоми…
Чол қишлоқ чеккасидаги чоғроққина ҳовлида ёлғиз кампири билан яшарди. Бувимнинг айтишича, улар қишлоғимизга “мусофир” экан. Лекин қачон ва қаердан келиб қолишгани ҳанузгача менга қоронғу. Ҳар ҳолда, эсимни таниганимдан буён улар шу ерда эди. Тундлигиданми ёки тўй-ҳашамларга кам аралашганиданми, чол одамлар давоми…
Меҳмонларни корхона цехлари билан таништираётган Сотти Сувоновичнинг қаватида пилдираб юрган ўринбосари Ҳалимжон ҳовлиққанча хўжалик ишлари мудири Турдиқулни бир чеккага тортди.— Турдиқул, тезда бир парча латта топ! — деди типирчилаб.— Латта?! Қанақа латта? — деди Турдиқул пешанаси тиришиб.— Оёқ, э, ботинка давоми…
Миш-миш тарқалди. Ҳусанбой баъзи ҳамкасблари билан гаплашмай қўйганмиш. Энг қизиғи, ўша “баъзи”лар унинг улфатларимиш. Қизиғи, Ҳусанбой улар билан уришмаган, сўкишмаган, бор-йўғи чойхонада бирга ўтирган-у…Бу гаплар, одатдагидек, тўппа-тўғри Суннат Азларовичнинг қулоғига етиб келди. У жамоа иноқлиги учун қаттиқ жон куйдиргувчи одам давоми…
У онасининг қорниданоқ тагли-тугли бўлиб туғилди. Уни «пуф-пуф»лаб боқишди, тетапоя бўлиб қад ростлагач, худди ҳайкалчадек боғчага олиб бориб ўрнатишди. — Пойдевори борми? — деди боғча мудираси Ҳайкалчанинг уёқ-буёғини сийпалаб. — О, бўлганда қандоқ! Фалончиевнинг болалари бўлади-я! — дейишди саволга жавобан. давоми…
Қ. Э.га.Қурбон акани яхши билмайман. Кўпчилик дўстларим ҳам деярли шу фикрда. Билганим, кўришганда «Дарсингни қилдингми?» деб сўрайди. Бу унинг «бола-чақанг тинчми, ишларинг яхшими, кечаги ишларинг битдими», дегани. Хайрлашаётиб ҳам, бўпти яхши бор, соғу саломат бўл, демайди. «Дарсингни қил!» дейди. Яна давоми…