Байрам Ат-Тунисий – XX асрнинг биринчи ярмида ижод қилган мисрлик шоир.

МУНАЖЖИМ

Дерлар, мунажжимлар
Доно азалдан.
Билармиш тақдирни
Улар аввалдан.

Мен ишонолмайман,
Дилда аланга –
Бермам мунажжимга
Ҳатто бир танга!

Дил дафтарим титиб
Нима қиламан:
Ўзимдан ўтганни
Ўзим биламан.

Куймайман, дилимни
Нурга бураман,
Келгуси не бўлса —
Ўзим кўраман.

Менга йўл кўрсатса,
Айтай оҳ-воҳсиз:
Ҳаммамиз дунёда
Асли сайёҳмиз —

Юрдик учоқ, вагон,
Отда оввора.
Борар ортиб бизни
Она сайёра.

Агарда ростдан ҳам
Билса мунажжим,
Тақдирларни баён
Қилса мунажжим,

Зерикардик кутиб
Ўлимни, ишон:
Не бўлар, ким ўлар —
Ҳаммаси аён …

Мунажжимлар кезар,
Сўзлаюр ёлғон,
Уларнинг тақвими
Ширк эрур, инсон,

Жилпанглашар тинмай —
Айтгани алдов!
Майли, бу ишдан ҳам
Фойда чиқар-ов.

Мана, юртни босган
Мустамлакачи,
Оёғи остидан
Еримиз қочар.

Бу мунажжим учун
Керакли юмуш!
Қани, дўстим, иш қил,
Пайти келди, хўш!

Мана шу золимга
Юборгин ажал:
Вабони юборгин,
Ўлатни ҳам сал,

Қўрқувдан оқариб,
Юртимдан қочиб,
Кетиб қолса эди
Мустамлакачи —

Сенга раҳмат дерди
Бу она халқим,
Барака топардинг
Чексиз, мунажжим!

Карим Баҳриев таржимаси