ВАТАН МЕҲРИ

Синглим Бибисорага

Хасталикка йўлиқдим Ватанимдан йироқда,
Вайрон бўлди минг карра шундоқ ҳам вайрон кўнглим.
Денгизу тоғлар оша, гоҳ яёв, гоҳ учоқда
Мени кўргани келдинг, Бибисора, жон синглим.

Эллик йил айро тушган икки жигарбанд мисол
Ака-сингил йиғлашдик, елкаларга қўйиб бош.
Шу лаҳза онам руҳи чарх урарди эҳтимол,
Балки отам арвоҳи тиларди бизга бардош.

Ношукурлик ёмондир, яшадим-ку ҳарқалай,
Қайга борсам, мухлислар бизники деб аташди.
Бироқ ўтган йилларнинг феълин ҳам айтиб ўтай:
Аввало қўрқитдилар, сўнгра эса талашди.

Бойлик ва амал топиш қийин эмас дунёда,
Жиндек чаққонлик билан устакорлик бўлса, бас.
Душман-ку пойлаб турар ҳар ўру ҳар қиёда,
Фақатгина чин дўстни учратмоқ осон эмас.

Мен ҳам бир дўст ахтариб, шамол мисоли елдим,
Гоҳо топдим, гоҳида тополмай чекдим алам.
Тўрт мучанинг қадрини ёшим ўтганда билдим,
Жароҳат топдим гоҳо туянинг устида ҳам.

Донишмандлар ҳаётни аслида синов дейди,
Бу ҳикматни ҳар инсон ўзича англар бироқ.
Тирикликда собит бир мантиқ бўлса қанийди,
Бўрилар қолиб кетиб, қўйни синашар кўпроқ.

Соғайиб, сафингизда юрарман ҳали мен ҳам,
Ошно бўлиб шеър деган абадий бир сеҳрга.
Ёлғиз Худога солдим, гар бировдан етса ғам,
Лекин мудом талпиндим инсоний бир меҳрга.

Ким бўлибман ахир мен, меҳрга зор-ку башар,
Чулғаб олмиш оламни зўравонлик ва ақча.
Оддий бир тўптепарга қиёслаб кўрсанг агар,
Гомер ва Толстойнинг нархи бўларкан қанча?!

Ҳа, одам боласи бу, қон қақшатар дилларни,
Қўли ҳеч бўшамайди иғво билан урушдан.
Кўрдим афсус дунёда ҳатто шундоқ элларни,
Завқ олади ўз бирин топтаб, ерга уришдан.

Сен Ватаним меҳрини келтирдинг, Бибисора,
Энди оёққа тургум соғ-омон, ўйнаб-кулиб.
Билиб қўй, бу меҳрни топиб бўлмайди сира,
Инчунин, у кўрингай гоҳида сингил бўлиб.
2014 йил

Абдулла Орипов