Сийрак, тилларанг сочлари пешонасига тушириб калта қирқилган, пучуқ бурун, ёқимтойгина болакай гуруч доналаридек олд тиш­ларини кўз-кўз қилганча ширин жилмайиб турарди… Ҳулкар кўзини суратдан узиб, дарпардалар оралиғидаги пуштиранг осмон парчасига нохуш тикилиб қолди. Кўнглининг тубида оғир ғашлик чўкиб ётарди… Паришон нигоҳи давоми…