Odamlarning kulgusi unga nayzadek sanchildi. Yig‘idan ovunch axtardi. Bo‘lmadi. Kulguchilarning aftida zig‘ircha o‘zgarish sezmadi. Yuraklarining o‘rnida tosh borday og‘izlarining jiyagi yig‘ilmadi. Nigohlarining nashtari yaralagandan yaralayverdi. Dardiga malham kutganlari qaytangga tuz sepib sevinishdi. Nahot dunyoda rahm-shafqat anqoning urug‘iga tenglashib qoldi. Nahot davomi…