Озод Шарафиддинов. Адиб ҳамиша йўлда… (1990)

Ўзбекистон халқ ёзувчиси Асқад Мухтор 70 ёшга тўлди. Бир замонлар бундай ҳолларда тўйнома ёзадиган одамга осон эди — у кўп ҳам ўйланиб ўтирмай, тўй эгасини қутлуғ сана билан муборакбод қиларди-ю, унинг ярим асрлик умри адабиётга бағишланганини, ҳар хил жанрларда кўплаб давоми…

Асқад Мухтор. Этик (ҳикоя)

Абдурасулев ерга урса сапчигудек миқти, ойдеккина тепакали — қарилик нишонаси эмас, салобат, сиполик, яна нима десак, зиёлилик аломатидир. Ҳамма уни серғайрат, ишчан ходим деб билади. Хуллас, ҳали-бери ўладиган одамга ўхшамайди, лекин, ажабки, унинг ўз ўлими бот-бот хаёлига келадиган бўлиб қолган. давоми…

Сайди Умиров. Асқад Мухторнинг элчилари (2005)

Адиб ҳаёти журналистика билан чамбарчас боғлиқ: дастлаб «Ёш ленинчи» (ҳозирги «Туркистон»), «Қизил Ўзбекистон» (ҳозирги «Ўзбекистон овози») газеталарида ишлаган, «Шарқ юлдузи», «Гулистон» журналларига бош муҳаррирлик қилган, «Ўзбекистон адабиёти ва санъати»ни шакллантирган, Ёзувчилар уюшмасига котиб бўлган. Олтмиш йиллик ижодий фаолияти давомида ўн давоми…