Саёҳатга чиққан бир подшоҳ ўз шаҳрига қайтиб келди. Шаҳар халқи шоҳни иззату икром билан кутиб олиш учун шаҳарни безадилар. Ким қўлидан нима келса қиларди, уйида нима бўлса олиб чиқарди ва шаҳарни чиройли қилишга сарфларди. Аммо зиндон аҳлида ҳеч вақо йўқ давоми…
Бир кеча Бойўғли ўзига ўзи деди: «Қуёш нурига бир нафас ҳам тоқат қилолмайман. Бутун умрим давомида юз азобу чорасизликлар билан Қуёшга интиламан, токи унинг нурига ғарқ бўлиб, йўқолиб кетайин дейман. Ул даргоҳга етайин деб ою йиллар кўзимни боғлаб учаман».Кўзи ўткир давоми…
Бир киши Жунайд олдига келиб сўради: – Эй, Аллоҳга яқин одам, кишининг кўнгил хушлиги қачон ҳосил бўлади? Шайх Жунайд деди: – Аллоҳга етишган чоғда, токи подшо висолига етишиш муяссар бўлмас экан, киши бахтсизлик водийсида кезаверади. Қуёш шуъласига тоб беролмаган зарра давоми…
Бир номи чиққан одам сўфийдан сўради: – Эй биродар, рўзғоринг қандай ўтаяпти? Сўфий деди: – Мен бир гулхан ичра боғланиб қолганман. Оғзим қуриқ, аммо этакларим ҳўл ҳолда банддадирман. Бўйнимни синдирмасинлар, деб бу ерда бирор кишининг панжасини синдирмадим (яъни, ҳеч кимга давоми…
Бир яхши хулқли подшоҳ бор эди. Бир кун у ўзининг қулига бир дона мева берди. Қул мевани подшоҳ қўлидан олиб, ниҳоятда хурсандлик билан ея бошлади, қул шундай мазза қилиб мевани ер эдики, гўё дунёдаги энг хуштаъм, ширин таомни еяётгандай эди. давоми…
Нафаси ўткир бир пири муршид бор эди. У бировлар қўлидан ҳеч қачон шарбат ичмаган эди. Биров дедики: – Эй Аллоҳ назарига тушган одам, нега ҳеч бир шарбатга рағбат қилмайсиз?»Сўфий деди: – Ўлимни бошимда кўриб турибман, у шарбатни мендан бир зумда давоми…
Буқрот ҳаким касал бўлиб ётиб қолди, ажали етиб, жон бериш азобидан қийналарди. Бир шогирди бор эди, у устозига қараб деди: – Эй устоз, танангни ювиб кафанлаб дафн этгандан кейин, айт, сени қаердан топамиз? Буқрот деди: – Эй ғулом, Мен тириклигимда давоми…
Бир най чалувчининг ажали етди, жон берар пайтида биров ундан сўради: – Эй, айни сирлашув вақтида турган одам, бундай пайтда аҳволинг қалай, нимани ўйлаяпсан? Найчи оҳ чекиб, деди: – Ҳолимни ҳеч айта олмайман, аммо сезаяпманки, бир умр ел пуфлаб келибман давоми…
Ўғил отаси тобути олдида йиғлаб борар экан, оҳ чекиб дер эди: – Эй отажон, жонимни пора қилган бундайин оғир кун умримда бошимга тушган эмас эди. Шунда ёнида бораётган сўфий деди: – Отангнинг ҳам бошига бундан оғирроқ кун келган эмас. Сенинг давоми…
Дин имоми, илоҳий маънолар денгизи Жунайд бир кеча Бағдодда ваъз айтар эди. Унинг сўзларининг салмоғи ва теранлигидан осмон паст бўлгандай, қулоқ солиб ҳайратга тушаётгандай эди. Шайхлар шайхи Жунайд ҳазратларининг бир ёш ўғлони бор эди, унинг камоли, ширинлиги одамлар қалбига ором давоми…