Христиан Гофман фон Гофмансвальдау (Christian Hoffmann von Hoffmannswaldau; 1616, Бреслау — 1679, Бреслау) — немис шоири. Немис шеъриятида «иккинчи Силезия мактаби» асосчиси. ЗАМИНДАГИ ҲАЁТ Нимадир дунёнинг сохта чеҳраси? Нима бу – ялтироқ либосли ҳаёт? Ердаги борликнинг бору йўқ йўли Қисқа давоми…
Андреас Грифиус (Andreas Gryphius; асл исми Андреас Грайф, Andreas Greif; 2 октябрь 1616, Глогау, Силезия — 16 июль 1664, Глогау, Силезия) — барокко даври немис шоири ва драматурги. XVII асрдаги энг машҳур немис сонет ёзувчиларидан бири. БАРИ ЎТКИНЧИ… Қаёққа қарама давоми…
Фридрих фон Логау (Friedrich von Logau; июнь 1604 ёки январь 1605, Брокут, Нимптш, Силезия — 24 июль 1655, Легница) — немис шоири, эпиграммалар муаллифи. ЖАСОРАТ Бу даврда ким у – жасоратли инсон – Қорани – қора деб, деса оқни – давоми…
Мартин Опиц (Martin Opitz; 23 декабрь 1597, Бунцлау — 20 август 1639, Данциг) — немис шоири, классицизм йўналишида ижод қилган илк немис шоирларидан бири. * * * Ҳар ёнда хиёнат, аза, уқубат, Қабоҳат остида қуриган илик. Ёлғон авжидадир, гўрда – давоми…
Гюнтер Грасс (Günter Wilhelm Grass; 1927.16.10, Польша, Данциг (Гданськ) – 2015.13.4, Любек, Германия) — немис ёзувчиси. 1956 йилда «Учар товуқларнинг афзаллиги» шеърий тўплами нашр этилган. «Тунука ноғора» (1959) романи машҳур. Унда немис халқининг яқин ва олис тарихи, инсоният олдидаги айби давоми…
Шуканто Бхотточаржо (Sukanta Bhattacharya, бенг.: সুকান্ত ভট্টাচার্য) (15 август 1926 – 13 май 1947) – бенгал шоири ва драматурги. Рабиндранат Тагор ва Назрул Ислом билан биргаликда замонавий бенгал адабиёти асосчиларидан бири. УФҚҚА ТЕРМУЛИБ Тириклик риштаси узилар ва юзсиз вақт вужуддан давоми…
Эҳсон Табарий (احسان طبری) – эронлик шоир, сиёсатчи. САНЪАТ Шеърият яралмас, гар бўлмаса дард, Санъатга илм ўзи етмоғи гумон, Ёнғин ловуллаши учун учқун шарт: Музлаган кўнгилда ёнмас ҳаяжон. Сўзамол Саҳбоннинг қалбидаги ўт, Сўзидаги вулқон, тилдаги шиддат Қалби тош, гунгларда бўлмагай давоми…
Робер Деснос (Robert Desnos; 4 июль 1900, Париж — 8 июня 1945, Терезин концлагери) — француз шоири, ёзувчи ва журналист. ЭПИТАФИЯ Суронли асрда яшадим мен. Ўлдим аллақачон. Нима келса – тайёр эдим, қилмадим фарёд. Зиндонда ётарди виждон, номус ва иймон. давоми…
Мигель де Унамуно (Miguel de Unamuno) – илғор испан файласуфи, ёзувчи, шоир ва драматург. “98 йиллар авлоди”нинг ғоявий илҳомчиси. 1924 йилда мамлакатда ҳукм сурган ҳарбий диктатурага қарши чиққанлиги учун Канар оролларига сургун қилинган. Етти йил таъқиб остида яшаган шоир ўзи давоми…
Манолис Анагностакис (Μανόλης Αναγνωστάκης; 10 март 1925, Салоники — 23 июнь 2005, Афина) — грек шоири ва танқидчиси. «P. S.» китобидан мансура Фақат унинг бармоқларини чизиш учун у мусаввир бўлмоқчи эди. Якшанбада кун оққан пайт ҳамма футбол ўйинидан кейин майдон яқинидаги емакхонага давоми…