Аттор дўконида жуда яхши кўрган бир тўтини боқар эди. Чиройли тўти атиргул ёғи билан тўла дўкон бурчагида, келган кетган харидорларга чиройли гапириб, уларни хушнуд қилар эди.Бир куни аттор тўтини дўконда қолдириб уйига кетди. Шу орада сичқонни қувлаган бир мушук дўконга давоми…
Бир замонлар подшоҳлардан бири одамлари билан овга чиқди. Йўлда бир жорияни кўриб унга ошиқ бўлди. Жорияни катта пул эвазига сотиб олиб, саройига келтирди. Орадан уч тўрт кун ўтгач, жориянинг иситмаси кўтарилиб касал бўлиб ётиб қолди. Подшоҳ безовталаниб бутун ҳакимларини тўплади:“Менинг давоми…
Бир қишлоқлик киши шаҳарлик киши билан дўст тутинибди. Шаҳарга келса дўстининг уйида меҳмон бўлар, кунлаб, ҳафталаб қолиб, еб ичарди. Шаҳарлик киши дўстининг ҳамма эҳтиёжларини сўзсиз қондирар, гапини икки қилмасди. Дўсти ҳар келганида:— Эй дўстим, сен ҳеч қаерга чиқмайсанми? Сен ҳам давоми…
Ҳиндлар филни қоронғу бир оғилга қамадилар. Умрида фил кўрмаган халқ ўша ерга тўпланди. Филни кўрмоқчи эди улар. Лекин оғил шу қадар қоронғу эдики, кўз билан кўришнинг асло имкони йўқ эди. Ичкарига кирганлар филни қўллари билан пайпаслаб кўрар, уни ҳар ким давоми…
Лайлининг ҳажрида чўлларга чиқиб кетган Мажнун бир итни силаб сийпаб кўзларидан ўпарди. итга бўлган севгиси ва илтифоти шу даражада кучайдики, бу ҳолни кўрган бир киши чидаб туролмади, Мажнундан сўради:— Эй ақлсиз Мажнун, бу эсанкираш, бу девоналик нимаси? Сен севиб эркалаётган, давоми…
Ям яшил адирда шилдираб ирмоқ оқарди. Бир кун ирмоқ четидаги тошлар орасида сичқон билан қурбақа учрашиб дўстлашиб қолди. Бу дўстлик кун сайин кучайди. Шу даражага етдики, оқшом чўкиб, кун ботгач сичқон қоянинг ковагига, қурбақа эса сув тубига тушар, тонг отишини давоми…
Бир куни Мажнун касал бўлиб ётиб қолди. Даволаш учун табиб чақирилди.Табиб:“Томирдан қон олиш керак” деб Мажнуннинг қўлини боғлатди. Қон олиш пайти Мажнун: “Эй табиб, қўй, хизмат ҳаққини ол ва қўлимни еч, шу касалликдан майли ўлай, қон олишдан воз кеч,” деб давоми…
Бир одам товуснинг тумшуғи билан қанотларидаги гўзал, ялтироқ патларни юлаётганини кўриб қолди. Чидолмай сўради:— Эй гўзал қуш… Гуноҳ эмасми, шундай чиройли, ранг-баранг патларингни юлиб ташлаяпсан. Ҳолбуки, сенинг гўзаллигинг шу патларингдир. Ҳамма шу патларингдан елпиғич қилиш, уларни китоб саҳифалари орасига қўйишни давоми…
Бир юрт подшоҳининг суюкли ўғли бор эди. Ягона ворис эди у. Шаҳзода яхши тарбияланган ва турли билимларни эгаллаган эди.Подшоҳ ўғлининг тўсатдан ўлганини туш кўрди. Хавотир билан уйгониб Худога шукрлар қилди. Бироқ кўнглига шубҳа оралади: “Агар ҳақиқатан ҳам ўлиб қолса, нима давоми…
Бир одамнинг беодоб хотини бор эди. Уйга келтирилган нарсаларни исроф этарди. Бечора одам жанжал бўлмасин дея индамас, сабр қиларди.Бир кун икки кило гўшт олиб келди. Кабоб буюрди. Хотин гўштни пишираётиб паққос туширди. Эри кечқурун уйга келиб, хотинидан гўштни сўради.Хотин: Эй давоми…