«Yo‘q, bo‘lishi mumkin emas!» Ana shu to‘rttagina so‘z, lekin miyasining to‘rt tomonini egallab olgan, ming boshqa narsani o‘ylashga urinmasin, o‘zini chalg‘itish uchun hech bir keraksiz yumushlarga qo‘l urmasin, xotiniga qo‘shilib jini suymaydigan tele-seriallarni ko‘rib, haligina eshitgan, musaffo osmonni tilib o‘tgan davomi…
Agar yana bir zum, bor-yo‘g‘i bir zumgina suratga qarab tursa, ko‘ksini changallab yiqilishiga uning ko‘zi yetdi. Kulgi deganiyam shunchalik o‘tkir, shafqatsiz bo‘ladimi! Ko‘zlardan otilayotgan xanjar Erkinning o‘ng-so‘lida yaltirar, xanjardan uzilgan sirtmoq tomog‘iga yopishar, bo‘ynini ayovsiz qitiqlab, biroz chekinganday bo‘lardi-yu, «a» davomi…
(«Lahzaning larzalari» turkumidan) Iliqqina, yumshoqqina edi siypalayotgan narsa. Yigitchaning qitig‘i kelib, nariroq surildi. Iliqqina, yumshoqkina vujud shu zahotiyoq u tomon surildi va yana qitiqlay-qitiq-lay siypalay ketdi. Siypaladi-siypaladi-da, uni quchoqlab oldi. Birdaniga a’zoi badanini o‘nlab, yuzlab barmoqlar, iliqqina, yumshoqqina, lekin etingni davomi…
Bir tekis chopib borayotgan ot keskin to‘xtadi. Ko‘zlarini yumgancha xayolga berilgan ko‘yi kelayotgan Arslon oldinga xavotirlanib qaradi. Quyida Sirdaryo tinchgina oqardi, oqshom g‘ira-shirasida suvi goh oqarib, goh qorayib ko‘rinardi. Arslon otdan tushib nam-xush o‘tlar ustiga cho‘zildi. Maysalardan taralayotgan dimoqni qitiqlovchi davomi…
Suhrob Sur’ataliyevni do‘stlari hazillashib Zurab Sereteli deb atashardi. Suhrob chindan ham haykaltarosh esa-da, ammo Zurab Sereteli kabi itu-bitga tanish emas, balki Moskva san’at davralarida o‘ziga xos “zodagonlar dahosi” sharafiga ega edi. Uning Moskvaga kelganiga ham biror 40-45 yil bo‘lib qolgan, davomi…
Xachcha-bu (yoshligida Xadicha) ikki iligidagi bodlarning og‘rig‘iga chidolmasdanmi, yo bu og‘riq ketidagi allambalo tushlaridanmi uyg‘onib ketdiyu, shu bo‘yicha uyqusi buzulib, kallai sahardan ko‘rpasini beliga o‘raganicha bomdod o‘rniga So‘fi Olloyordan bilganlarini xirgoyi qilib o‘tirardi. Yomon nafsing sani o‘tdek tutoshti,Gunohing bora-bora tog‘din davomi…
Rahmon – esini tanibdiki – rubob emas, tanbur emas, bo‘lmaganida dutor tugul, nuqul gitara o‘ynashni havas qilardi. Sezgan bo‘lsangiz kerak – chalish deganim yo‘q, o‘ynashni dedim. Rost-da, Rahmonning nazdida chalish – bu o‘zimizning ting‘ir-ting‘ir – tor bo‘lsin, chang bo‘lsin, nayu davomi…
AB ORTyoSEVGIYu BAYRAM Men ayam bilan dadamning yolg‘izu arzanda qiziman. Enam aytmish: na inog‘am, na egachim bor. Yolg‘izligim ham mayllariya, rahmatli dadamu ayam otimni na Yodgoru, na Umida, hatto na Sevara, balki Sevgi deb qo‘yishgan.Ana o‘sha so‘qqaboshligim bois aytmoqchi bo‘lgan davomi…
— Akmalvoy, hoy, Akmalvoy. Do‘stim, bormisan?Hali javob qilib ulgurmay, darvozaxonadan hatlab ulgurgan Mashrabjonni ko‘rib, Karimaxonning ensasi qotdi. Ichida: “Tavba, kutib tursa bo‘lmasmikan?”— deya ranjidi.— Kelin, yaxshimisizlar? Sog‘-salomat yuribsizlarmi? Bolalar qalay? Qachondan beri ko‘z tutaman, do‘stim eshigimdan kirib kelar deb. Yo‘q, davomi…
— Eldepeer! To‘xta! Ma’rakadan qolgan xotinday zipillab qolding? Uchastkovoy senimas, meni chaqirgan.Shu yerda tur. Kiray-chi, nima gap bor ekan?It itoatkorlik bilan daha nozirining eshigi yoniga cho‘zildi. Egasi eshikni bir-ikki taqillatdi-da, javob kutmay ichkariga kirdi.Allanima yozayotgan nozir Salimjon yalt etib qaradi-da, davomi…