Mana, Vatan oldidagi yigitlik burchimini o‘tab kelganimga ham bir oylar bo‘ldi. Xizmatdoshlarim bilan o‘qishga kirish uchun beriladigan imtiyozni qo‘lga kiritganimizda va’dalashganday yana uch kundan so‘ng shaharda repetitornikida uchrashamiz. Mening esa sira borgim yo‘q. Sababi… To‘g‘risi, sababini bilmayman. Balki buning boisi davomi…
Masofalar Marg‘ibdan Mashriqqacha, masofalar yer bilan osmoncha, masofalar muhabbatdan nafratgacha, masofalar qayg‘udan shodlikkacha, masofalar visoldan hijrongacha, masofalar zimistondan ziyogacha, masofalar xasdan gulgacha, masofalar tutqunlikdan erkgacha, masofalar hayotdan mamotgacha, masofalar… Masofalar hadsiz-hududsiz… Masofalar million yillik yorug‘lik tezligidan chorak soniyalargacha… Biz shunchalar davomi…
Tut pishgan kezlar. Osmon oqarishi bilan besh-olti tuyoqni oldimga solib, dalaga haydayman. O‘t-o‘lanni nami qochmay yedirgan durust. Namiqqan moviy baxmaldek xira osmonga tikilib yotaman. Yotgan ko‘yi so‘nishga kechikkan yulduz qoldimikan deb qidiraman.Quyosh ko‘tarilishiga hali biron soat bor. Shu payt haddan davomi…
Yirtiq paypog‘ini kiyayotgan onam meni ko‘rmasin deb narigi yoqqa o‘girilib oldi. Men esa kuzatib, sezib o‘tiribman — uning ko‘ziga yosh keldi. Yig‘laganini bildirmaslik uchun paypog‘ini kiyib bo‘lgach ham birpas o‘sha alpozda o‘tirdi-da, keyin menga qaramay qo‘zg‘aldi. O‘zini xushnud ko‘rsatishga urinib:— davomi…
U qo‘li bilan devordagi soatni ko‘rsatdi. Dadasi ham, onasi ham tushunishdi — o‘g‘illari uxlamoqchi. Ikkovlari baravar bosh irg‘ab jilmayishdi. U o‘rnidan sharpasiz turib, yog‘och so‘riga ketdi. Yosh bolaligida agar uyqusi kelsa, g‘ingshib yig‘lardi. Esini tanigandan boshlab, aniqrog‘i, dadasi shu osma davomi…
Bir qarich bo‘lib turgan somonlar oyog‘ini tilib tashladi. Tovonini ayab-ayab bosib, qop sudraydi. Quyosh atrofni ayovsiz kuydirar, agar yana biroz qizdirsa, yangi o‘rilgan bug‘doyzor yonib ketadigandek ko‘rinadi. U nariroqda har qadamda yerga ilinj bilan boqib, boshoq qidirayotgan akasiga yalindi.— Aka, davomi…
O‘n uch yil deganda Nuroyimdan xat oldim. Yozuvi juda qisqa — “Shoirim, rahmat. Kitobingizni o‘qidim” degan gap edi. Maktubning oradan shuncha yil o‘tib yozilganiga, meni qanday topib kelganiga hayron bo‘lmadim. Faqat hanuz o‘z kuchini, qadrini zarracha yo‘qotmagan “shoirim” degan so‘z davomi…
– Ketayapman, do‘stim, – dedi u ma’yus ovoz bilan.– Qayoqqa?– Qishlog‘imga…– Butunlaymi?– Butunlay…Ernazar bilan dorilfununda birga o‘qiganmiz. Asli Barqut tog‘lari bag‘ridagi Tozasoy qishlog‘idan. Tug‘ma iste’dod. Hali o‘qishga kirmayoq besh-olti tilni mukammal o‘rgangan. Chet tillar bo‘limida o‘qish asnosida yana uch-to‘rt tilni davomi…
O‘sha kun yodimda. Kuz edi. Yomg‘ir shorillatib quyardi. Yomg‘irko‘sh ostida ikkimiz boshlarimizni bir birimizga suyab asfaltda oqayotgan yomg‘ir suvlariga tikilgancha tek qotgan edik. Mayin, sovuq havo go‘yo ikkimizni bir-birimizga chirmar edi. Oyoqlarimiz tizzalarimizgacha xo‘l bo‘lsada vujudlarimizda olov yonardi. Nafis krepdeshin davomi…
Bir zamonlar tog‘ va vodiy tutashgan joydagi ko‘rkam qishloqda bir dehqon yasharkan. U pastdakkina, ko‘rimsiz guvalakdan qilingan ayvoni yo‘q uychasida xotini-yu bolalari bilan umr kechirarkan. Dehqon bo‘sh qolgan paytlarida ko‘chaga chiqib supachada o‘tirishni, o‘tkan-ketgan bilan laqillashni qish kunlarini shunday o‘tkazishni davomi…