Акбар Рустамов. Рамазон тунида (ҳикоя)
Зокир намозшом чоғи қўйларини қамаб уйга кираркан, ичкарида ўтирган ота-онасининг суҳбати кулоғига чалинди. Тушунди: гап ўзи ҳақида бормоқда.— Йўқ, — дерди отаси. — Эртага қишлоқдагилар фалончи ўғлини боқолмай, кўчага гадойликка чиқарибди, дейишларини истамайман.— Вой, гадойлик нимаси. Очлиқдан чиқаётгани йўқ-ку! Бу давоми…