О’Генри. Бўлинган танга (ҳикоя)

Мен идорада ишлардим. Одатда Нью-Йорк ҳаёти ҳақида кичик ҳикоялар ёзардим. Бир куни ҳар доимгидай ўз идорамда иш билан машғул бўлиб турганимда хонамга Трипп кириб келди. Мен Триппнинг аниқ қаэрда ишлашини билмасам-да, лекин унинг жуда ҳам камбағал эканлигини билардим. Триппнинг кўриниши давоми…

О’Генри. Миршаб ва муножот (ҳикоя)

Медисон-сквердаги скамейкасида ўтирган Сопи қунишиб қўйди. Қачонки кечалари ёввойи ғоз галалари осмони фалақда тизилганча учиб бораркан, қимматбаҳо мўйна пўстини йўқ хотинлар эрларига меҳрибон-гиргиттон бўлиб қоларкан, Сопи эса паркдаги скамейкасида қуниша бошлар экан, демак, қиличини яланғочлаб қиш келаётган бўлади. Сопининг тиззасига давоми…

О’Генри. Афсунгарларнинг туҳфалари (ҳикоя)

Бир доллару саксон етти сент. Бор пули шу эди. Улардан олтмиш сенти бир сентли чақалардан иборат. Ана шу чақаларнинг ҳар бири учун баққол, резаворфуруш, қассоб билан шу қадар савдолашишга тўғри келдики, бу тариқа зиқналик туфайли туғилган сўзсиз норозиликдан қулоқларигача қизариб давоми…

О’Генри. Вақт қиймати (ҳикоя)

Ота одатдагидек ишдан кеч қайтди. Ҳорғин, ҳафсаласиз, пажмурда гавдасини аранг судраб остона ҳатлади. Бўсағада уни мижжа қоқмай кўзлари тўрт бўлиб, интиқ кутаётган 5 яшар ўғли қарши олди. — Салом, дада! – деди у қувончдан кўзлари порлаб. — Салом, бўталоғим, ҳалиям давоми…

Рабиндранат Тагор. Ака ва ука (ҳикоя)

Катта овсин бу гал ҳам шундай гапларни “кийиб” кетдики, бечора Росмани ер ёрилмади, ерга кирмади. Унинг ҳар бир сўзи юрагига наштардай ботиб, заҳардай куйдирди.Овсинининг ҳамма иддаолари, аслида, қайниси Радҳамукундга — Росманининг эрига аталган эди. Бироқ кечки овқатини еб бўлгач, нон давоми…

Рабиндранат Тагор. Хотиннинг хати (ҳикоя)

Босган изларингдан ўргилай!Бу кун бизнинг тўйимизга ўн беш йил тўлди, бироқ ҳанузгача сенга бирор марта хат ёзмадим — бунга эҳтиёж ҳам йўқ эди; чунки биз ҳамиша бирга эдик, бир-бирларимизга сўзлаганларимиз кифоя қилар эди.Аммо бугун мен бу ерда, Пуридаман, сен эса давоми…

Рабиндранат Тагор. Ноёнжорлик бабу (ҳикоя)

I Бир вақтлар ноёнжорлик заминдорлар ўз аслзодаликлари билан машҳур эдилар. У вақтларда олижаноблик билан ном чиқариш осон эмас эди. Бабу номини олиш учун тасаввуфнинг мушкул расм-рисоласини ўрнига қўйиб, жуда кўп риёзат чекишга тўғри келарди. Бу шундай оғир эдики, ҳозирда райбахадур давоми…