Иван Бунин. Совуқ куз (ҳикоя)

Ўша йилнинг июн ойида У қўрамизда меҳмон бўлди — У доим ўзимизнинг одам саналарди: раҳматли отаси отамнинг ҳам дўсти, ҳам қўшниси эди. Фердинанд Сарой шаҳрида ўн бешинчи июн куни ўлдирилди. Ун олтинчи июн эрталаб эса почтадан газета келди. Отам қўлида давоми…

Иван Бунин. Хилват хиёбонлар (ҳикоя)

Кузнинг совуқ, ёғин-сочинли палласида ёмғирдан шилтаси чиқиб, эгри-бугри, қорамтир ғилдирак изларидан топталиб ётган Туланинг кенг йўлларидан бирида тебраниб бораётган тўрт ғилдиракли соябон арава узун ёғоч уй қаршисига келиб тўхтади: уйнинг бир тарафида подшолик тасарруфидаги почта бекати, нариги томонида эса йўловчилар давоми…

Иван Бунин. Бернар (ҳикоя)

Менинг бу дунёдаги кунларим жуда оз қолди энди.Энди Антиб яқинида, бандаргоҳга қўшни бўлган Денгизбўйи Алпида бир вақтлар Бернар ҳақида қилган қайдларим тез-тез ёдимга тушади.— бернер деразамга бир сиқим қум отган пайтда мен донг қотиб ухлаб ётардим…Мопассаннинг «Сувда» ҳикояси ана шундай давоми…