Абдурашид Абдуғафуров (1931-2005)

Абдуғафуров Абдурашид Хўжаевич — (1931.1.15, Тошкент – 2005) — адабиётшунос, матншунос. Ўзбекистон Республикаси фан арбоби (1999), филология фанлари доктори (1970), профессор (1979).

Ўрта Осиё давлат университетининг филология факултетини тамомлаган (1951). Ўзбекистон Фанлар академияси Тил ва адабиёт институтида катта илмий ходим, етакчи илмий ходим, бош илмий ходим (1958-76; 1981-92), бўлим мудири (1992 йилдан), Ўзбекистон Фанлар академияси Президиуми қошидаги Чет тиллар кафедраси мудири (1977—81) бўлиб ишлаган.

Абдурашид Абдуғафуровнинг ўзбек мумтоз адабиётининг муҳим илмий-амалий масалаларига бағишланган «Ўзбек демократик адабиётида сатира» (1961), «Навоий сатираси» (1-жилд, 1966), «Навоий ижодида сатира» (2-жилд, 1972), «Зокиржон Фурқат» (1977) каби йирик монографиялари бор. Муқимий, Завқий, Камий, Бобур, Машраб каби қатор ижодкорлар асарларини нашрга тайёрлаган.

Беруний номидаги Ўзбекистон Республикаси Давлат мукофоти лауреати (1992).