Ёқутхон Акрамова. Нурли кунлар сояси (ҳикоя)

Фақат ёруғдагина соя кўринади… Нурли кунлар эди унда. Иккови бир-бирини еру кўкка ишонишмасди. Ажиб оҳанглар сарчашмаси бўлмиш болалиги ўз ўрнини ўсмирликка бўшатиш арафасида эди. Билмайди, не сабаб фақат уни кўргиси, фақат уни дегиси келади. Кеча-кундуз уни ўйлайди. Шу ажиб тароватли, давоми…

Ёқутхон Акрамова. Оқ булутга ўралган гуноҳ (ҳикоя)

Яна бошланди… Аъзойи баданида титроқ уйғониб, тўлқиндек тарқалиб борар, юраги гурсиллаб урарди.— Болам, болажоним! — Сочлари ёйиқ, рангпар аёл ўз ҳайқириғидан ўзи чўчиб бурчакка сакраб тушди. Шу заҳоти жим қолди. Тиззаларини маҳкам қучоқлаганча жимиб қолди. Кўзи эса олазарак, бесаранжом. Нигоҳи давоми…

Ёқутхон Акрамова. Руҳим япроқлари (ҳикоя)

1. Бегоналар қайнаган замин Ташқарида ҳамма нотаниш. Қуёш, ечинишга ечиниб қўйиб, энди уятидан донг қотган яланғоч дарахтлар, оғир асфалтдан бичилган кафани ичида зил кетаётган йўл, тўққиз қаватли бинонинг ҳар бир катагида урчиётган сувараклару ертўлани сув босганига қарамай, яна янги жиҳозни давоми…


Мақолалар мундарижаси