Ўрозбой Абдураҳмонов 1949 йил 27 август куни Қорақалпоғистон Республикаси Кегейли туманида туғилган.1973 йили Тошкент давлат университетининг журналистика факултетини тамомлаган.Турли йилларда “Жеткинчик” болалар газетасида, “Амударё” журналида, Қорақалпоғистон ёзувчилар уюшмасида, “Қорақалпоқфилм” уюшмасида, “Ўзбектелефилм”нинг Қорақалпогистон бўлимида ишлаган. Айни пайтда Қорақалпоғистон ёзувчилар уюшмаси раҳбари ўринбосари лавозимида меҳнат қилмоқда.Ўрозбой Абдураҳмонов Қорақалпоғистон Ёшлар мукофоти лауреати (1979), экология соҳасида ЮНЕСКО медали соҳиби (1987), Қорақалпоғистонда хизмат кўрсатган санъат арбоби (1999), Ўзбекистонда хизмат кўрсатган маданият ходими (2001), Қорақалпоғистон халқ ёзувчи (2004) унивонлари эгасидир.Унинг “Бир муҳаббат тарихи” (1977), “Қўшнилар” (1981), “Чангалзор пайғарбари ҳалокати” (1987), “Оролим, дардим менинг” (1985) китоблари чоп этилган.“Бўсаға” романи “Ўзбекистон” нашриётида чиқиш арафасида.Унинг “Ўжар” комедияси 1981-йилдан шу кунгача Бердақ номидаги Қорақалпоқ давлат театрида саҳнадан тушмай келмоқда.
ёхуд харсанг устидаги хаёллар Камтар бу сукутда кўпдир ҳақиқат – Унда зил ҳаётнинг сурати зоҳир: Бойсунда тоғ бўлмоқ қандай машаққат, Бойсунда дашт бўлмоқ нақадар оғир! Усмон АЗИМ Кампиримга йигитлик чоғларимда “Сени тоғларга олиб чиқиб, булутларнинг орасидан ойни олиб бераман” деган давоми…
Стадион трибуналари шовқин-сурондан ларзага келмоқда… “Қани, “Амударё!” Олға энди! Ие-ие, қийшиқоёқ, ходатаёқ!” деб бақирдим мен ҳам элдан қолишмай. Командамиз ҳужумчиси Бекпўлатов оёғи остидаги тўпни олдириб қўйган эди. “Э, маймоқ! Ўйнасанг, дурустроқ ўйна, бўлмаса йиғиштир!” қувватлади олдимдаги қатордан биров. Чинданам стадионга давоми…
Матризанинг манглайига битган ёлғизгина қизи бор. Ўзиям катта ўқишда. Омонлик бўлса, яқинда тугатиб қайтади. Қизи фермер хўжалигида ишлаган пайтлардаёқ талай-талай йигитларнинг боши Матризанинг пахса девордек қаттиқ, ўжар феълига урилиб “ёрил”ган ва қайта рўпара келмасликка сабоқ олиб кетган.Матризанинг бир армони – давоми…
Бир хонада учовлонмиз. Тўрдаги катта стол атрофида ўтирган одам – салгина қимирласа бетлари шалвираб тушадигандай семиз Кўлбой оға бош ҳисобчимиз. У энкая олмайди, шунинг учун ҳам столнинг устини худди мактабдаги ўриндиқдай қиялатиб ишлатиб олган. Ўзидан бошқа одам ўтириши маҳол. Кўлбой давоми…
Онам мени туғаётиб, тақвимга қарамаган экан-да, бўлмаса келиб-келиб, 13 декабр куни туғиламанми! Аттанг-а, аттанг!Ҳар йили аҳвол шу денг. Одамлар қувониб-чарақлаб, тантаналар билан туғилган кунини нишонлайди, мен эса бу борада нуқул кулгига қолиб юраман. Нега шунақа экан-а?— Ҳой қўччим1ов! Сени идорамиздаги давоми…