Нуриддин Исмоилов. Деҳқонмисан, деҳқон! (ҳажвия)

Ҳаммаси шаҳардан қишлоққа борганимдан кейин бошланди. Биласизми, мен табиатан меҳнаткаш одамман. Бир ишга бел боғладимми, тамом, охирига етказмагунимча қўймайман. Ишлаётганимда на ейман, на ичаман. Ана шунақа: иш деса, томдан ташлайдиганлар хилиданман.Адашмасам, ўтган йилнинг май ойлари эди. Қишлоққа борсам, иккита укам давоми…

Нуриддин Исмоилов. Кечир мени, Раъно (ҳикоя)

…Поездда Самарқандга кетаётгандик. Ҳамроҳим анча гапдон чиқиб қолди. Олис йўлда шундай ҳамроҳ борлиги ҳам яхши-да: зерикмайсиз. Хуллас, ўтмишдан гаплашдик, келажакдан, суҳбатимиз охир-айланиб муҳаббат мавзусига бориб тақалди. Шунда ҳамроҳим купемизнинг очиқ эшиги ёнидан ўтиб бораётган шўх ёшларга ҳавасланиб қараркан:— О, қани давоми…


Мақолалар мундарижаси