Мухтор Худойқулов 1937 йил 1 ноябрда Фарғона вилоятининг Риштон туманида туғилган. Тошкент давлат университетининг журналистика бўлимини тамомлаган (1959). Турли йилларда “Ёш ленинчи” газетаси редакциясида адабий ходим, “Қизил Ўзбекистон” газетасида адабий ходим, Тошкент давлат университети журналистика факультетида ўқитувчи, катта ўқитувчи, доцент бўлиб ишлаган. Ҳозирда Ўзбекистон Миллий университети журналистика факультети матбуот кафедраси профессори. Унинг «Қоя ва палахса» (1962), «Дарё ва пўкак» (1968), «Зирапча» (1973), «Қирқ масал» (1985), «Ўйлаб топилмаган ҳикоялар» (1994), «Габрово латифалари ва ҳангомалари» (1999), «Отам ҳақида ҳақида ҳикоялар», «Киракашликнинг киройи ҳангомалари» каби китоблари чоп этилган.
Шоирга айланган сузувчи Дарё ўртаси, тоғлардан келаётган кўм-кўк тоза сув шарқираб оқаяпти. Шаҳардан келган бир неча дам олувчилар шу ерда чўмилишаяпти. Чўмилувчилардан бири тўлқинланиб келаётган сувга ўзини ташларкан: “Отдим ўзимни сенинг бағрингга!”− деб юборди. Ҳа, табиат гўзаллиги оддий одамни ҳам давоми…
Асарнинг тўлиқ вариантини сақлаб олинг.