Ma’ruf Mengli. Mehmon (hikoya)

So‘ramang, baribir hech narsa aytmayman, hech vaqo bilolmaysiz. Qolipingizda burishib, to‘zib yashayvering – ustingizdan kulaman chunki siz men bilgan narsani bilmaysiz. Shuning uchun sochlaringizga oq oralayapti, o‘ylaringizda xalovat yo‘q, qo‘rquvdasiz, yakkalangansiz… Shoshmang, men siz haqingizda ancha narsani bilaman. Eshiting! Kechasi davomi…

Ma’ruf Mengli. Tush (hikoya)

Nomigagina kulish, faqat kimgadir yoqish uchun xushomad qilish daxshatning o‘zginasi. Ammo o‘ylab ko‘rsam bu hol hozir odat tusiga kirganday. Shirin muomala tabassumdan boshlanadimi?!… Nahotki?… Senga qarab yolg‘on kulib turishsa, buni “shirin muomala”ning boshlanishi deyish mumkinmi?! Men ahmoq ham, lapashang ham davomi…

Ma’ruf Mengli. Hikoya

Derazamning xira oynasidan mo‘ralayotgan quyosh, xonam havosida suzayotgan chang zarralari, ayniqsa shiftdagi chiroqning atrofiga in qurgan o‘rgimchak to‘ri naqadar yoqimsiz – hammasini ko‘zdan yo‘qotish kerak. …Xuddi o‘zimni o‘zim tinglayotgandayman. Tinglayapman-u hechkim gapirmaydi. Lekin aniq-tiniq eshityapman. Shubham yo‘q, bir nimalar deb davomi…

Ma’ruf Mengli. Kim (hikoya)

Ongimdagi poyonsiz zulumot, dahshatli hayqiriqlar va oniy lahzalardagi harakatlarni ham sezayotgan – men! Ildamlashga ikkilanaman… Miyamga bir zumda in qurgan o‘yga e’tibor qilmay o‘zim uchun maqbul yo‘l izlayman. Agar bu chek-chegarasiz zulmat o‘z domiga tortib meni mahf qilsa-chi? Qo‘rquvga taslim davomi…


Maqolalar mundarijasi