Lobar Rustamova. Sog‘inch (hikoya)

– Akmal Umirovich, sizni bir kishi so‘rayapti.– Kim ekan? – dedi stol ustidagi tugmachani bosib.– Do‘stiman, qishloqdan keldim deyaptila…“Obbo, birortasi bolamni institutga joylashga yordam ber deb kelgan ko‘rinadi”, – deya o‘yladi. Nogoh o‘tgan yili hamqishlog‘i Ayubning qizini o‘qishga kiritish uchun davomi…

Lobarxon Rustamova. Do‘st (hikoya)

— Akmalvoy, hoy, Akmalvoy. Do‘stim, bormisan?Hali javob qilib ulgurmay, darvozaxonadan hatlab ulgurgan Mashrabjonni ko‘rib, Karimaxonning ensasi qotdi. Ichida: “Tavba, kutib tursa bo‘lmasmikan?”— deya ranjidi.— Kelin, yaxshimisizlar? Sog‘-salomat yuribsizlarmi? Bolalar qalay? Qachondan beri ko‘z tutaman, do‘stim eshigimdan kirib kelar deb. Yo‘q, davomi…


Maqolalar mundarijasi