Латиф Маҳмудов. Меҳр қолур… (ҳикоя)

Қумри холанинг эчкиси подадан қайтмади. Адашганми, оёғи лат еб йўлда ётиб қолганми – худо билади. Пешонаси кафтдекина қашқали соғин эчки эди; товоқдаги қаймоғига нон ботириб бамисоли нишолда ердингиз, қатиғини хурмачадан пичоқда кесиб олардингиз. Шундоқ зотли тўсатдан ғойиб бўлса! Совуқ хабардан давоми…

Латиф Маҳмудов. Нок (ҳикоя)

Бу ерга келганимизга уч-тўрт ой бўлди. Мен ҳам, ойим билан дадам ҳам янги уйга, қўни-қўшниларга аллақачон ўрганиб кетдик. Бироқ бувим эса, худди бирон нарсани йўқотиб қўйган одамдек, туриб-туриб эски ҳовлини қўмсаб қолади-ю ўзини қўйгани жой тополмай:— Ҳой, болам, — дейди давоми…


Мақолалар мундарижаси