Таниқли шоир, таржимон ва муҳаррир Азиз Абдураззоқ 1928 йилда Тошкент шаҳрида туғилди. Аввал Маданий-оқартув техникумида, кейин Москвадаги Адабиёт институтида таҳсил кўрди. Кўп йиллар ёшлар газетасида (ҳозирги “Туркистон”), “Шарқ юлдузи” ва “Гулистон” журналларида адабий ходим, Ўзбекистон Ёзувчилар уюшмасида адабий маслаҳатчи бўлиб хизмат қилди. Азиз Абдураззоқнинг биринчи шеърий тўплами “Дўстларимга” 1959 йилда нашр этилган эди. Шундан буён ўтган қарийб ярим асрлик ижодий фаолияти мобайнида шоирнинг “Яна баҳор”, “Бодом гуллади”, “Лирика”, “Қувноқ ёмғир” каби бир қатор шеърий тўпламлари нашр этилди.  Унинг болаларга атаб ёзилган содда, самимий ва ўйноқи шеърлари кичкинтой китобхонларимиз меҳрини қозонган эди. Шоирнинг “Раҳмат! Раҳмат!”, “Оҳ, қанчалик ширин!”, “Қизча ва лола”, “Аз-замон ҳикоялари”, “Мингчинор”, “Кичкина деманг бизни” каби шеърлар, эртаклар ва ҳикоялар тўпламлари ўзбек болалар адабиёти тарихида ўзига хос ўрин тутади. Азиз Абдураззоқ М.Лермонтов, Т.Шевченко ва бошқа машҳур шоирлар шеърларини, Г.Лонгфеллонинг “Гайавата ҳақида қўшиқ” достонини ўзбек тилига маҳорат билан таржима қилди. Фаол ижодий фаолияти учун 1993 йилда Ўзбекистон Республикаси Президентининг Фахрий Ёрлиғи билан тақдирланган эди.