Абдулла Қаҳҳор. Нутқ (фельетон)

“Кенг эшитувчилар оммасига мўлжалланган” нотиқлардан бири ишдан қайтиб келганида хотини бўйнига осилиб, кўзига ёш олди.– Сиз мени яхши кўрмайсиз… Турмушимиздан хурсанд эмассиз… Шу соатгача, шу минутгача кутдим, бир оғиз айтмадингизки, бир ёстиққа бош қўйганимизга бир йил бўлди…Нотиқ ҳақиқатдан буни унутган давоми…

Абдулла Қаҳҳор. Ўғри (ҳикоя)

Отнинг ўлими итнинг байрами.МақолКампир тонг қоронғисида хамир қилгани туриб ҳўкизидан хабар олди. О!.. Ҳўкиз йўқ, оғил кўча томондан тешилган… Деҳқоннинг уйи куйса куйсин, ҳўкизи йўқолмасин. Бир қоп сомон, ўн-ўн бешта хода, бир арава қамиш—уй, ҳўкиз топиш учун неча замонлар қозонни давоми…

Абдулла Қаҳҳор. Ўжар (ҳикоя)

Ул тута от қуйруғиндан, «бўл узун соч» деб қўя, «Тек нега бошда тугул?» Танқидга муҳтож деб қўя.А. ТўқайҚутбиддиновга овчи ошнаси иккита тустовуқ инъом қилди. Тустовуқлар тозаланиб, тузланаётганда Қутбиддиновнинг феъли айниди, яъни биронта шинаванда улфат билан бирпас дилкашлик қилғуси келди. Унинт давоми…

Абдулла Қаҳҳор. Жонфиғон (ҳикоя)

Жонфиғонни танисангиз керак – ўша, ўтган йил баҳорда маст бўлиб, кўчадан ўтган одамга “ҳозир айтасан: бошимни қайси деворга уриб ёрай”, деб ёпишган, кейин соқолига ўзи ўт қўйиб, гугурт чиқарганни сўккан киши.Кеча шунинг уйидан хотин кишининг аччиқ-аччиқ йиғлаган товуши эшитидди. Жонфиғон давоми…

Абдулла Қаҳҳор. Адабиёт муаллими (ҳикоя)

Ўзининг айтишига кўра “нафис адабиёт муаллими” ўртоқ Боқижон Бақоев оғилга кириб таъби хира бўлди: сигирнинг қулоғига яна кана тушибди! Канадан ҳам кўра сигир унинг аччиғини келтирди: канани терай деса қўймайди — бошини силкийди, пишқиради.— Ҳайвон! Сигир эмас, ҳайвон! — деди давоми…

Абдулла Қаҳҳор. Санъаткор (ҳикоя)

Концерт одатдагича «навбатдаги номерамизда… Келганларингга раҳмат, ўртоқлар» билан тамом бўлди. Номи чиққан ашулачи — санъаткордан бошқа ҳамма хурсанд бўлиб тарқалди. Санъаткор тажанг эди: танаффус вақгида залга чиққан эди, бир тракторчи уни саводсизликда айблади. Тракторчи танқид қилганига санъаткор асти чидай олмас давоми…

Абдулла Қаҳҳор. Хотинлар (ҳикоя)

Асқар ота инқилоб учун қурол кўтарган ўзбек аёллари-дан Маърифатхон воқеасини эшитганидан бери унинг қабрини зиёрат қилиш ниятида юрган эди. Қиш кунларининг бирида қулай пайт келди: бир неча овчи ўша томонга — дарё бўйига овга чиқадиган бўлиб қодди. Асқар ота шуларга давоми…

Абдулла Қаҳҳор. Нурли чўққилар (ҳикоя)

Гоҳо ер меҳрини ўйларкан, Eсга тушар дорнинг сиёғи; Ажаб ҳикмат: одам ўларкан Узилганда… ердан оёғи.Абдулла Орипов Тўққизинчи синф аълочиларидан, темир-терсакни ҳаммадан кўп йиғиб, оти радиодан айтилган ва мактаб маъмуриятидан раҳматлар эшитган Зуҳрахон деган қиз йўқолиб қолди.Ўша касофат шанба куни мактабдан давоми…

Абдулла Қаҳҳор. Маҳалла (ҳикоя)

Инсон билан тириқдир инсон, Муҳаббатдан ҳаётнинг боши. Одамзодга бахш этади жон, Одамларнинг меҳр қуёши.Эркин Воҳидов Роҳат буви каттакон қора печканинг эшигини очиб оёғини товлаётган эди, дераза остида кўзойнак тақиб неварасининг йиртилган китобини елимлаётган чоли уришиб берди:— Сени печкага ўргатиб бўлмади-бўлмади… давоми…

Абдулла Қаҳҳор. Тўйда аза (ҳикоя)

Зўри беҳуда миён мешиканад Доцент Мухторхон Мансуров ниҳоятда истараси иссиқ, ниҳоятда дилкаш чол, шу қадар дилкашки, уни кўрган киши ҳар фаслнинг ўз ҳусн-латофати бор деган гапни йил фасллари тўғрисидагина эмас, умр фасллари тўғрисида ҳам айтса бўлар экан, деб қоларди. Унинг давоми…


Мақолалар мундарижаси