Ван Тин-юнь — 王庭筠, Ван Цзы-дуань 王子端, тахаллуси Хуанхуашань-чжу 黃華山主 (Сариқ гуллар тоғи эгаси). 1151/1156, Хэдун (Юнцзи, Шаньси провинцияси), — 1202, Яньцзин (Пекин). Давлат арбоби, адабиётшунос, хаттот, рассом.

* * *

Сочларимни турмаклаб олиб,
қарамасдан ўнгу сўлимга,
минорага чиқаман шитоб,
кўз ташлай деб дарё йўлига.
Унда сузар кўплаб қайиқлар,
биттасидан дарак йўқ фақат…
Қуёшнинг тик нурлари сўнар
тўлқинларга беролмай тоқат,
қумлоқ соҳил чўкиб боради
туннинг зулмас тўла қўйнига.

* * *

Ой бўзарди. Юлдузлар тарқоқ.
Бонг янгради парда ортида,
Тонг хабарин куйлар зарғалдоқ.

Орхидея шабнамга чўмди.
Тол шохларин елга тутди-ю,
Боғ саҳнини попуклар кўмди.

Аввалгидек ёлғиз, паришон
Йўл қарайман айвонда туриб,
Дилда алам чексиздир ҳамон.

Қайғу ортар — баҳор ҳам тинди,
Ўтган шодлик гўё туш энди…

Русчадан Гулноз Мўминова таржимаси