Рафиқ Зако Хандон (Rəfiq Zəka Cəfər Xəndan oğlu Hacıyev) озарбойжон шоири, ёзувчи, сценарист. Профессор олим, публицист. У турк, форс, озарбайжон тилларида ижод қилган. Озарбайжон ёзувчилар уюшмаси аъзоси. 1989 йилдан Озарбайжонда хизмат кўрсатган маданият ходими. Давлат мукофоти лауреати.

ҚУРБОН БЕРАРДИМ

Манга бир калима жон сўйласайдинг,
У битта сўзингга минг жон берардим.
Умрингни, кунингни дард айласайдинг,
Умримни, кунимни қурбон берардим.

Бездирдим ман сани садоқатимла,
Қолдим ҳасратинг-у мусибатингла
Кўнглимни олсайдинг бу зулматингла,
Санга бир қуёшли жаҳон берардим.

Бу бир айрилиқки, Санингла, эй гул,
Сира айрилиқдан айро тушмадик.
Оҳ, сўнгги ҳижроннинг висоли мушкул,
Тоғ-тоққа дуч келар, биз кўришмадик.

У чоғлар қандаям манга сайдилар,
Кўнглимга, кўзимга шафақ ёйдилар.
Кўрган кунларимни қайтарсайдилар,
Келар кунларимни қурбон берардим…

АРЗИМ БОР

Мен севай, сен севма, кел, шундай бўлсин,
Сенга сев демоққа не журъатим бор?
Юрак ўзингники ўзинг биларсан,
Менинг ҳам аҳдимда садоқатим бор.

Мендек севган қани ёруғ дунёда,
Бошимдан кетмагай сира бу савдо,
Ўлсам ҳам сиримни очмасман дода,
Сандан ёр, санга ёр шикоятим бор…

Яхши танимайсан мени ҳали сан,
Ёр солдинг ошиқлик дилдан-дилга сан.
Найлайин ман шундоқ, сан ҳам аълосан,
Манинг кўп тўзимлик муҳаббатим бор.

Озарбойжончадан Дилбар Ҳайдарова таржимаси