Эътибор Валиев (1963)

E’tibor Valiyev (Etibar Vəliyev) 1963 yil 16 mayda Ozarboyjonning Lenkoran tumanida tug‘ilgan. Shoir, publitsist, tadqiqotchi. Ozarbayjon yozuvchilar, Ozarbayjon jurnalistlar uyushmalari a’zosi. “Mash’al” adabiy-badiiy, ilmiy-publitsistik jurnalining bosh muharriri o‘rinbosari.
Shoirning 20 ga yaqin kitoblari chop etilgan.

OLLOHNI SEV

Kunlar kelar ko‘radursan,
qiyomatda, qiyomatdur.
Namoz o‘qib, sajda qilmoq,
Ollohga bir itoatdir.

Keling, ketdik biz Ka’baga,
ki Ollohdan avf tilaylik.
Ka’ba uyi asli bizga
Ollohga ziyoratdir.

Tangri bizni xalq aylagan,
Tabib nadir, luqmon kimdir.
Dardimizga chora bo‘lsa,
Ilohiydan shahodatdir.

Har kim sevsin ahli baytni
Udir mening ko‘zim nuri,
Xiyonatni kechirmasdir,
Chun Ollohdan omonatdir.

Xo‘sh u kasning holiga ki,
amali solih bo‘lur,
Qiyomatda yonmagaydir, jannat
unga zamonatdir.

Bir kun kelsa jon og‘ziga,
o‘qirmisan namozini.
Boq qiblaga, duo ayla,
sev Allohni kifoyatdir.

E’tibor ilhom bilan,
Ilohdan g‘azal yozdi.
She’r bitmoqlik, g‘azal yozmoq
o‘zi ham bir ibodatdir.

YoZING

Mening otimni ham o‘rduga yozing,
Yozyapman, janob Oliy Qo‘mondon!
Mening otimni ham o‘rduga yozing,
Haqiqiy askarman xuddi shu kundan,
Mening otimni o‘rduga yozing,
Qurilgan bu o‘rdu nizomlanibdir.
Har askar, har zobit sipohlanibdir.
Vatan burchi jonimizda qolibdir,
Mening otini ham askarga yozing.
Zangilah, Qubatli, Kalbasar, Shusham,
Xo‘jali, Oqtomsiz yaroli qushman.
Jabrail, Lochinsiz, guldek
so‘lmishman.
Mening otimni ham o‘rduga yozing,
Millat baland tutar o‘z bayrog‘ini.
O‘tlar o‘lkasining soz bayrog‘ini,
Osaman, Shushada so‘z bayrog‘ini.
Mening otimni ham o‘rduga yozing,
Sabrimiz tugadi, uzildi simi.
Olib Qorabog‘ni, go‘zal elimni,
Qahramon bo‘lurmiz Muboriz kabi.
Mening otimni ham askarga yozing,
Dushmanni tuyishga men ham hozirman.
Handaqlarni kezib, handaq qaziyman,
G‘alaba kuniga bir she’r yozaman.
Mening otimni ham o‘rduga yozing.

BIR ShE’R YoZAY

Bir ohu boqishli kiyikni ko‘rdim,
Izn ber go‘zalga bitta she’r yozay.
U sevgan yurakni yarali ko‘rdim,
Izn ber, go‘zalga bitta she’r yozay.
U asli ochilgan toza chechakdir,
G‘unchasi, barglari, gulga lachakdir.
Yozmasam, deydilar devona chiqdi.
Izn ber go‘zalga bitta she’r yozay,
A’lo bir xabarni chizibdi yo‘lga.
Yana bir burildim bu inja belga,
Sendan go‘zal emas, go‘zaldir, shunday.
Izn ber go‘zalga bir she’r yozay,
Balki hayol kabi ko‘zimda turar.
Balki kel degayman, so‘zimda turar.
Hali kul bo‘lmagan dilimda turar.
Izn ber go‘zalga bitta she’r yozay,
Bu o‘tga, olovga to‘zimlar kelur.
Ichimni yondirgan ko‘z unday kelur,
Bu ta’b undan kelur, so‘z undan kelur.
Izn ber men unga bitta she’r yozay.
Sen ham bir olmasan, u ham bir olma,
Sen Olloh bulutdek bo‘shalib qolma.
Senga ko‘p yozyapman tamagir bo‘lma.
Izn ber go‘zalga bitta she’r yozay.
Oyoqda turibman, kez, el Ollohing,
Go‘ychak Ollohingdir, go‘zal Ollohing.
She’r ham Ollohingdir, g‘azal Ollohing,
Izn ber go‘zalga bitta she’r yozay.
Men jimlikda sevdim, sevaman seni,
Bunday afsun qilib tashlama meni,
Sen Olloh gunohga botirma meni,
Izn ber go‘zalga bitta she’r yozay.