Улла Хаан (Ulla Hahn) – немис шоираси ва ёзувчиси. Бир қанча адабиё мукофотлар лауреати: Леон [1981], Фридрих Гёльдерлин [1985], Росвит [ 1986], Герта Кёниг [2006] Ида Демель [2010]. «Уйдаги эркак» [Ein Mann im Haus, 1991], «Кўнгилдаги сўз» [Das verborgene Wort], романлари, «Эпикурнинг боғи» [Epikurs Garten, 1995], «Галилей и ва икки аёл» [Galileo und zwei Frauen, 1997], «Олма каби қизил» [Suessapfel rot, 2003], «Ҳаёт шундай очиқ…» [So offen die Welt, 2004] ҳикоялар китоби муаллифи.

ОКТЯБР ИБТИДОСИ

Сен менга атиргул совға қиласан, бутаси – ўзингга.
Боғингдаги ўзи узилиб тушган олмаларни туҳфа қиласан,
аммо… дарахтларни эмас, уйни эмас, фарзанд эмас.
Ва сенинг сўзларинг қушнинг чуғуридай енгил.

Мен сенга ёлвораман: мен билан узоқроқ қол,
кейин йўқол.
Мана, қушлар ҳам шу –
маймунжоннинг пишган меваларини чўқилаб,
қайгадир олиб кетарлар…
сенга ўхшаб.

АДАШУВ

Йигит айтарди:
муҳаббат – бу енгилгина қор,
ҳамманинг бошига қўнар баравар,
ва тезда эриб кетар.

Маҳбубаси унга дерди:
Йўқ, ишқ – гулхан,
ҳамма уни топтайди,
ёнғин катталашиб кетмасин дея.

Улар жим қолишди.
Бир-бирига отилди
ва узоқ кўкка боқиб, ерда ётишди.

Йигит қордай эриди, қиз ҳиссиётнинг гулханида ёнди.
Ва, албатта, иккаласи ҳам
қабргача чўзиладиган абадий муҳаббатга ишонмасдилар.

Карим Баҳриев таржималари