Казаков Юрий Павлович (1927–1982), рус ёзувчиси. 1927 йил 8 августда Москвада туғилган. 1946-1951 йилларда Гнесин номидаги мусиқа билим юртида таълим олган. 1940-йиллар охирида Казаков шеър ёзишни бошлайди, ҳикоя, пьесалар машқ қилади. 1953 йили А.М.Горький номидаги Адабиёт инститига кирган ёзувчи 1956 йили «Мовий ва яшил», «Хунук» (1956) ҳикоялар тўпламини нашр эттиради. Унинг илк асарларидан «Тэдди» (1956) ва «Арктур – този ит» (1957) қиссалари машҳур. Институни тугатгандан сўнг (1958), Казаков Печора, Тарус ва бошқа жойларга саёҳат қилади. Саёҳат илҳоми ўлароқ «Йўлда» (1960), «Йиғлайман ва ҳўнграйман» (1963), «Лаънати Шимол» (1964) ҳикоялари яралади. Аксаковнинг «Шимол кундалиги» (1977) «Нестор ва Кир» (1961), «Қор ўрадаги бола» (1972–1976), «Эман ўрмонларида» (1969) каби асарлари машҳур. Казаков қозоқ ёзувчиси А.Нурпеисовнинг асрларини рус тилига таржима қилган.
Чин маънодаги карвонсаройга айланиб қолган, денгизчи ва сайёҳлар билан тўлиб-тошган кўҳна, деворлари яғир меҳмонхонанинг эски қанотидаги хонада ўтирардим. Бўлмада турли халта-хуржунлар, ашқол-дашқоллар очилиб-сочилиб ётар, тамаки қутилари, устара, қурол-аслаҳа, ўқ-дори ва ҳоказолар ҳар жойда қалашган эди. Бунинг устига, адабиёт ҳақида беҳуда давоми…
Чин маънодаги карвонсаройга айланиб қолган, денгизчи ва сайёҳлар билан тўлиб-тошган кўҳна, деворлари яғир меҳмонхонанинг эски қанотидаги хонада ўтирардим. Бўлмада турли халта-хуржунлар, ашқол-дашқоллар очилиб-сочилиб ётар, тамаки қутилари, устара, қурол-аслаҳа, ўқ-дори ва ҳоказолар ҳар жойда қалашган эди. Бунинг устига, адабиёт ҳақида беҳуда давоми…
Мен турли-туман денгизчилар ва сайёҳлар келавериб, оёқ ости қилиб юборган ивирсиқ ҳамда ажойиб Архангельск меҳмонхонасининг юқори қаватида, латта-путта, бўм-бўш халталар; бу этигу сигарет қутилари, олмослару милтиқлар, патронлар ва қўйингчи ҳар бало палпис сочилиб ётган хонада адабиёт ҳақидаги асабий, беҳуда мунозаралардан давоми…
I Баҳайбат, қўнғир айиқни Тэдди деб аташарди. Бошқа ҳайвонларнинг ҳам номи бор эди-ю, лекин Тэдди уларни сираям эслаёлмас, доим адаштириб юрарди. Фақат ўз лақабини яхши билар, қачон чақирсалар қулоқ солар ва айтганларини бажарарди.Унинг ҳаёти жуда зерикарли эди. У аллазамонларда бери давоми…
Тўй қизигандан қизиди. Келин-куёвни аллақачон чимилдиққа кузатиб қўйишган. Қишлоқ бўйлаб хўрозларнинг дастлабки қичқириғи эшитилди, гармончи бисотидаги бор куйни чалиб тугатди, уйлар оёқларнинг зарбидан зир-зир титради. Чироқлар ҳануз теварак-атрофни ёритиб турибди, уйларнинг деразасидан ҳалиям ухламаган ўйинқароқ болалар кўриниб қолади.Жуда кўп ейилди, давоми…