Харуки Мураками 1949 йил 12 январда Япониянинг Киото шаҳрида туғилган. Услубининг равонлиги, тасвирда аниқлик ва қисқаликка интилиши, “кам гапириб кўп фикр айта олиш” маҳорати уни машҳур қилган жиҳатлардан. Ҳозирги замон постмодерн адабиётига хос хусусиятлар Мураками романларида бўртиб кўзга ташланади.
“Шамол қўшиғини тингла” (1979), “Пинбол 1973” (1980), “Қўй овчиси” (1982), “Донг қотган мўъжизалар мамлакати ва дуёнинг охири” (1985), “Норвег ўрмони” (1987), “Дэнс, Дэнс, Дэнс” (1988), “Чегарадан жанубда, Қуёшдан ғарбда” (1992), “Мурватли қушчанинг йилномаси” (1994), “Менинг севимли Sputnik’им” (1998), “Кафка соҳилда” (2002), “Зимистондан сўнг” (2004), “1Q84” (2009), “Рангсиз Цкуру Тадзаки ва унинг зиёрат йиллари” (2013) романлари чоп этилган.
«Мукаммал матн деганлари, аслида, йўқ нарса. Худди буткул умидсизлик бўлмаганидек». Буни менга талабалигимда тасодифан танишиб қолган бир ёзувчи айтганди. Бу нимани англатишини мен анча кейин тушундим — ўша кезда эса, бу, ҳарқалай, бир тасалли эди. Мукаммал матн йўқ нарса, дердим давоми…