София Ковалевская – биринчи математик олима, ажойиб адиба, теран фикрли адабиётшунос, таниқли публицист. У 1850 йилнинг 15 январида Москва шаҳрида ҳарбийлар оилада дунёга келди. Биринчи математик доцент, профессор сифатида тарихда из қолдирди. Илм олиш йўлида олима кўп вақтини Швецияда ўтказди, яшади ва ижод қилди. Швеция, Германия университетларида таҳсил олган София Ковалевская математика фанига оламшумул янгиликлар киритди. У нозик табиатли, ҳиссиётли, кузатувчан, шеърият дунёсига ошна, ўз даврининг улуғ адиб ва шоирларига ҳамнафас, ҳаммаслак эди. Ўзи ҳам оҳангдор шеърлар, бетакрор таржималар, унутилмас болалик хотиралари, очерклар, адабий мақолалар яратди. Салтиков – Шчедрин, Тургенев ва Ф.М.Достоевскийлар билан яқиндан дўстлашди. Н.А.Некрасов, Л.Толстой, М. Салтиков – Шчедрин каби улкан рус адибларининг ижодини ҳамиша қадрлади. Умри давомида кўплаб дўстлар орттирди – Арктика бўйича швед тадқиқотчиси Н.А.Э.Норденшельд, норвегиялик саёҳатчи Ф.Нансен, даниялик адабиётшунос Г.Брандес, норвег драматурги Г.Ибсен, швед адиби А.Стренбург, айниқса, швед адибаси А.Ш.Леффлер билан яқин дўст эди. София Ковалеская рус, немис, француз, инглиз ва швед тилларини мукаммал ўзлаштирган, шу тилларда ёзган ва маърузалар ўқиган. Россия, Германия, Англия, Франция адабиётини чуқур биларди. Унда адабиётга иштиёқ болалигидан уйғонди. Бу муҳаббат туйғуси уни умрбод тарк этмади. У ўзининг «Болалик хотиралари»да шундай ёзади: « Мен шеъриятни қаттиқ севардим. У мени шундай сеҳрлаб олган эдики, беш яшарлигимдан шеърлар ёзишни бошладим». Унинг ҳаётида нима муҳим эди – илмми ёки адабиёт? Ёзиш унинг учун қанчалик эҳтиёж даражасига кўтарилган бўлса, математика илми билан шуғулланиш ҳам шунчалик заруратга айланган эди. Унда илм ва адабиёт нафаси уйғунлашиб кетган эди. 1891 йил 10 февралда вафот этган София Ковалевская қисқа, лекин ёрқин умр йўлини босиб ўтди.