Турк ёзувчиси Рафиқ Холид Қорай 1988 йили Истамбулда туғилган. Галатасарай султониясида ва ҳуқуқ мактабида ўқиган. “Таржимони ҳақиқат” газетасида мухбир ва таржимон бўлиб ишлаган. Унинг “Истамбулнинг ич юзи” (1920), “Сургун” (1941), “Калит” (1949), “Бу бизнинг ҳаётимиз” (1950), “Нилгун” (1950-52), “Ер остида дунё бор” (1953), “Икки минг йилнинг севгиси” (1954) каби романлари чоп этилган. Рафиқ Холид Қорай 1965 йили Истамбулда вафот этган.
Кема соҳилдан узоқлашиб Мармар денгизи томон ёʻл олганида ёʻловчиларни кузатишга чиққанлар устларидан оғир юк тушгандай енгилладилар: — Бечора… Арабистонда ёʻлини топиб кетармикин… — дедилар Ҳасанни кузатишга келган аёллар, қаттиқ қайғураётганига бир-бирларини ишонтирмоқчидай ясама оҳангда. Келганлар маҳзун бир кайфиятда уйларига қайтдилар. давоми…
Дарёдан сув ташиётган болалар тоғ йўлида бир кекса кишининг ётгани ҳақидаги хабарни келтиришди. Бир бўз эшак ҳам ўша ерларда ўтлаб юрарди. Буни эшитган Ҳусман хўжа: – Қани, бориб кўрайлик-чи. Ўзи нима гап экан? – деди. Шомга яқин қолганди. Икки сой давоми…