Лагерквист Пер Фабиан (Pär Fabian Lagerkvist; 1891.23.5, Векшё – 1974.11.7, Стокголм) — швед ёзувчиси ва драматурги. Швеция академик (1940). “Темир ва одам” (1915) новеллалари, “Қўрқув” (1916) шеърий тўпламлари ва “Кайфият” (1919) асарида символизм таъсири сезилади.
Лагерквист ижодда янгиликка интилиб, назм ва насрда шаклий кашфиётлар яратиш йўлидан борган. Унинг “Охирги инсон” (1917), “Мангу табассум” (1920), “Кўринмас одам” (1923) драмаларида Биринчи жаҳон урушининг даҳшатлари, инсон бошига тушган фожеалар акс эттирилган. “Ёвуз сагалар” (1924) сатирик тўплам ва “Бу дунё меҳмони” (1925) автобиографик қиссасида турмуш ҳақиқати ёрқин ифодаланган.
“Жаллод” (1933), “Пакана одам” (1944) қиссалари, “Руҳ” (1937), “Қўшиқ ва жанг” (1940) шеърий тўпламлари ёвузлик ва ёмонликка қарши кураш руҳида. “Варавва” (1950) романида қаҳри қаттиқ қароқчининг тарихи мисолида одам Худони таниши ва иймонга келиши ҳақида сўз юритилган.
Лагерквист Инжил мавзулари асосида яратилган “Сивилла” (1956), “Агасфернинг ўлими” (1960), “Муқаддас ер” (1964), “Мариамна” (1967) ва бошқа қиссалар муаллифи. Нобел мукофоти лауреати (1951).
Ёз фаслининг илк кунлари эрта тонгда Морис Флёри бу ерлардан анча олисда, шундоққина чегарада бораётган урушдан уйига қайтди. Ўрта ёшлардаги бу одамнинг бўй-басти ва жуссаси анча келишган, ҳам маънан, ҳам жисмонан кўркам киши эди. Унинг иродаси мустаҳкамлиги билан бағрикенглиги, нозик давоми…
Бир шаҳарда ака-укалар яшар эди: каттасининг исми Микаэл, ундан уч-тўрт ёш кичигини эса Стефан деб аташарди. Уларнинг отасидан қолган темирчилик устахонаси бор эди. Ота қаттиққўл ва талабчан эди. Устахона шаҳар чеккасида, тўппа-тўғри қишлоққа элтадиган йўл устида жойлашганди. Устахонанинг оқланган деворларини давоми…