Prishvin Mixail Mixaylovich [1873.23.1(4.2), Lipetsk viloyati Yelets tumani — 1954. 16. 1, Moskva] — rus yozuvchisi. Leyptsig universiteti falsafa fakultetini tugatgan (1902). Qrim va Qozog‘istonga qilgan safari natijasida esa «Odam Ato va Momo Havo» (1909), «Qora arab» (1910) singari ocherklarini yozgan. «Berendey buloqlari» (1923) ocherki, «Kashchey zanjiri» (1923) va «Turnalar o‘lkasi» (1929) romanlari muallifi. Prishvin butun umri davomida tabiat, ov va o‘lkashunoslik bilan qiziqqani, o‘z hayoti mazmunini tabiat bilan uyg‘unlikda ko‘rgani uchun tabiatga mexr motivi uning butun ijodi bo‘ylab «kizil ip» yanglig‘ o‘tib turadi. Uning hatto katta epik asarlarida ham tabiatga bo‘lgan mehr, u bilan uyg‘unlikda yashash va tabiatni asrash g‘oyasi yotadi. Prishvin 40—50-yillar «Kiyinmagan ko‘klam» qissasi, «Fatseliya» nasriy dostoni (1940), «Quyosh xazinasi» (1945) ertak-rivoyati kabi asarlarini yozgan. Yozuvchi vafotidan keyin uning «Zamin ko‘zlari» kundaliklari, «Osudar yo‘li» (1957) roman-ertagi e’lon qilingan.
Esimda, biz bolalikda o‘yinchoqlarimizni, sovg‘alarni, hatto soatlarni ham albatta buzib ko‘rardik. Ichida nima borligini bilgimiz kelardi—da. Eski zamonlarda maktabdayoq bizni tabiat bilan xuddi shu yo‘sinda kirishishga, uni ichiga kirib borishga o‘rgatishardi. Dalaga olib chiqishardi, biz gullarni yulishga tushardik. Gulning barglari, davomi…