Марчелло Вентури (21 апрель 1925, Серавезза – 21 апрель 2008, Гринд) – итальян ёзувчиси.Вентури адабиётга 40-йиллари ўзининг фашизм ва урушга қарши ҳикоялари билан кириб келди. 1950 йили ёш ёзувчига “Қайтишнинг узоқ йўли” қиссаси учун “Поццале” мукофоти, қиссалар тўплами учун 1952 йили Италиянинг энг катта адабий мукофоти “Виареджо” топширилди.Вентурининг ” Кефаллинияда оқ байроқ” романи гитлерчиларнинг машъум жиноятлари ҳақида ҳикоя қилади. 1965 йили чоп этилган “Йиллар ва ёлғонлар” тўпламида Вентури ўзи бошидан ўтказган қонли йиллар, қийинчиликлар, Италиянинг оёққа туриши ва жаҳонга юз тутиши ҳақида ёзади. Ушбу асари учун Вентури “Пуччини-Синигаллия” адабий мукофотига лойиқ кўрилади.
– Бу сенинг болангми? – аскар кўрсаткич бармоғини нуқиб сўради.– Ҳа, – деди деҳқон.– Бу эса – хотининг? – сўради немис.– Ҳа, – деди деҳқон.Ёз эди.– Мен болани яхши кўради, – деди аскар. Қуёш далалардаги буғдойни ва ўрмонлардаги арчаларни жизғанак давоми…