Эльфрида Елинек австриялик ёзувчи, замонавий немис адабиётининг кўзга кўринган намояндаси. Вена ва Мюнхен шаҳарларида яшайди ва ижод қилади. Отаси чех-яҳудийлари авлодидан, кимёгар, иккинчи жаҳон уруши даврида ҳарбий корхонада ишлаган. Онаси веналик таниқли оила фарзанди.Бўлажак адиба болалигидан мусиқий тарбия олган. Вена консерваториясида ўқиган. Вена университетини «Театр ва санъат тарихи» ихтисоси бўйича тамомлаб, мусиқа билан шуғулланишда давом этган. Ёшлигидан адабиётга қизиққан. Аввалига шеърлар битган, кейин университетдаги ижтимоий ҳаракатларда фаол қатнашиб, асарларида ҳаёт муаммоларини маҳорат билан ифодалаган. «Севишганлар» (1975 й.), «Инкор этилган» (1980 й.), «Пианиночи аёл» (1983 й.), «Шаҳват» (1989 й.), «Ўликларнинг болалари» (1995 й.), «Очкўзлик» (1999 й.). каби романлар, «Клара Ш» (1982 й.), «Ҳирс ёки очиқ йўл» (1986 й.), «Булутлар. Уй» (1988 й.), «У ўзига ўхшамайди» (2000 й.), «Альида» (2002 й.), «Ўлим ва қиз» (2003 й.) каби драмалар муаллифи.1946 йилнинг 20 октябрида Австриянинг Мюрцушлаг шаҳарчасида туғилган. 2004 йили Нобел мукофотига сазовор бўлган.Адибанинг асарлари жаҳоннинг кўп тилларига таржима қилинган, улар асосида кинофильмлар ишланган, йигирмага яқин миллий ва ҳалқаро адабий мукофотларга сазовор бўлган.