Ёзувчи Ахтаруззамон Илёс (আখতারুজ্জামান ইলিয়াস) асли моҳир педагог бўлган. У Бангладеш адабиётида мустақилликдан сўнг майдонга чиққан энг буюк қалам устаси ҳисобланади. Гарчи битган асарлари сони кўп бўлмаса ҳам, атиги иккита романи (“Болохона посбони” ва “Хобнома”) ҳамда йигирма иккита ҳикоялари биланоқ Ахтаруззамон Бангладеш ва Ғарбий Бенгалдаги кўзга кўринган адиб сифатида тан олинган.
Инсон феъл-атворини нозик ҳис қилиши, жисм ва руҳ ўзгаришларини ўзгача тасвирлаши, ўткир заковати ва юмор туйғуси, мунофиқликни аччиқ киноя қилиши, тарих ва сиёсатни яхши билиши, эстетик уйғунлик кабиларнинг асарларига кўчиши натижасида Ахтаруззамон Илёс Бангладеш адабиёти осмонида ҳавас қилгулик даражага кўтарилди.
Каллаи саҳардан ёмғир қуймоқда. Оҳ-оҳ, чак-чак товушлари бирам ёқимлики. Худо хоҳласа, бу ёмғир уч кун тинмайди. Агар у шанба куни ёға бошласа, бу уч кун давомида етти хайрли иш бўлишини англатади. Ҳафтанинг бошқа кунлари шунчаки сийқаси чиққан кунлар. Ҳа энди давоми…