Pritam Amrita (1919.31.8, Panjob, Gujranvala shahri, – 2005.31.10) — hind shoirasi, adibasi. Panjobi, hind tillarida ijod qilgan. Ijodining dastlabki davrida R. Tagor shaxsiyati va ijodining ta’siri kuchli bo‘lgan.
Dastlabki she’riy to‘plamlari — «Sovuq nurlar» (1935) va «Amrita to‘lqinlari» (1936). Hozirgi hind adabiyotining eng nomdor vakillaridan bo‘lgan. Pritam 100 dan ortiq asar (jumladan, 20 dan ortiq she’r, doston va qo‘shiklar to‘plami 30 dan optiq roman va qissalar), 200 dan ortiq hikoya va ocherklar muallifi.
Adibaning asarlari 30 dan ortiq tillarga tarjima qilingan va nashr etilgan. Pritam she’rlari rus tilida 1957 yildan beri nashr etiladi: «Qora gul» (1971, Toshkent), «Qalblar asrori» (1977, Olma-ota) va b. Pritam butun ijodiy faoliyati davomida «ayollar mavzui» bilan qiziqqan va hozirgi insonning ma’naviy holatini ifodalay olgan yaxlit ayol xarakterini yaratgan.
She’rlari Zulfiya tarjimasida o‘zbek matbuotida chop etilgan. U G‘afur G‘ulom, Oybek, Zulfiya, Asqad Muxtorning ba’zi asarlarini panjobi tiliga tarjima qilgan. Hindiston Adabiyot akademiyasining mukofotini olgan (1956), «Qog‘oz va yelkan» she’rlar to‘plami uchun Gyanpitx mukofotiga sazovor bo‘lgan (1982).
Ojizlik va kuchli nafrat o‘tidan Kishorning lablari titrardi. To‘yining birinchi kechasiyoq xotinining ko‘ksiga lablarini bosganda, og‘zida sholg‘om ta’mini tuygandek bo‘ldi…Bugun otasi hovlining hammayog‘ini elektr chiroqlari bilan bezattirib qo‘ydi. Alohida ajralib turishi uchun opalari, yangalariyu do‘stlari Kishorning yotoqxonasiga shamchiroqlar qadab chiqishdi. davomi…