Ўғил отаси тобути олдида йиғлаб борар экан, оҳ чекиб дер эди:
– Эй отажон, жонимни пора қилган бундайин оғир кун умримда бошимга тушган эмас эди.
Шунда ёнида бораётган сўфий деди:
– Отангнинг ҳам бошига бундан оғирроқ кун келган эмас. Сенинг бошингга эмас, отангнинг бошига мушкул иш тушди. Эй дунёга қўл-оёқсиз келган зот, умрингни тупроқ тепиб, ҳавони кесиб юриш билан ўтказасан. Агар мамлакат тахтига ўтирган шоҳ бўлсанг ҳам, охири қўлингда ҳаво билан, яъни ҳеч вақосиз кетасан.

Фаридуддин Атторнинг “Мантиқут-тайр”идан.