Bir g‘ofil kishi ko‘plab ud yoqar edi, birov yonida xushvaqt bo‘lib, o‘h-o‘h der edi. Bul nomdor aziz kishi ud yoquvchiga dedi:
– Sen gapirayotganingda, bu udni yondirib tur, sening badbo‘y hiding, agar ud yondirib turmasang, dimog‘larni alamu azobdan tinch qo‘ymaydi.

Fariduddin Attorning “Mantiqut-tayr”idan.