Bir odamning beodob xotini bor edi. Uyga keltirilgan narsalarni isrof etardi. Bechora odam janjal bo‘lmasin deya indamas, sabr qilardi.
Bir kun ikki kilo go‘sht olib keldi. Kabob buyurdi. Xotin go‘shtni pishirayotib paqqos tushirdi. Eri kechqurun uyga kelib, xotinidan go‘shtni so‘radi.
Xotin:
Ey xo‘jam, so‘ramang… Go‘shtni mushuk olib qochdi. Yeganini o‘zim ko‘rdim,  dedi.
Odam shubhalandi. Darhol mushukni topdi, taroziga tortdi. Roppa rosa ikki kilo… Xotiniga
Xotin, agar bu mushuk bo‘lsa, go‘sht kayerda? Yo‘q, bu go‘sht bo‘lsa, gapir  bizning mushuk qayerda?  deya baqirdi.

Jaloliddin Rumiyning “Masnaviy”sidan