Bir aziz kishi Moliki Dinorga aytdi:
– O‘z ahvolimdan bexabarman, sening ahvoling qanday?
Moliki Dinor dedi:
– Allohning dasturxonidan non yeyman, keyin esa shayton farmonlarini bajaraman.
Ul aziz dedi:
– Dev seni yo‘ldan ozdiribdi, ammo «Lohavl» (lohavlo valo quvvatu isho billohsh aliyul azim — Allohdan o‘zga qudrat va quvvat yo‘q) demaysan, musulmonlikdan senda faqat so‘z bor, xolos. Dunyo g‘amiga mubtalo bo‘lubsan, boshingga tuproq soch, iflosliklarga bulg‘angan o‘lik tanasan. Ilgari agar dunyoni tark et, degan bo‘lsam, endi bo‘lsa, uni mahkam ushla deyman. Chunki barcha davlatingni shu dunyoga berding, endi uni osonlikcha qo‘ldan chiqarishing gumon. Ey g‘aflat orqasida orzu-havas daryosiga g‘arq bo‘lgan, nimadan ajralib qolishingni bilmaysan ham. Ikki olam o‘zgarib turuvchi liboslaringdadir, ular yig‘lab yosh to‘kadilar.
Sen esa ma’siyat — gunoh ichrasan. Dunyo mehri imon zavqini dilingdan ketkazdi, sening orzu-havaslaring axir joningni halok etadi.

Fariduddin Attorning “Mantiqut-tayr”idan.