Imkonsiz tuyulgan ishlarni uddalashni muvaffaqiyat deyish mumkin.

Agar mantiqqa bog‘lanib qolganimizda, kelajak bizga afsus-nadomatlar olib kelardi. Mantiqdan muhimroq narsalar bor. Biz odamlarmiz. E’tiqod va umidga egamiz, mehnat qila olamiz.

Birinchi qadamni tashlashga qiziquvchanlik turtki beradi, uning ortidan esa ilm ergashadi.

Haqiqiy boylik – hayotning o‘zi va qizg‘in faoliyatdir.

Suvda yoki quruqlikda bajarayotgan amallarimizning qadr-qiymati boylikka intilish bilan emas, insonga hurmat ko‘rsatish bilan baholanishi kerak. Dengiz ustida ham, tubida ham asosiy tashvishimiz insoniyatning kelajagi bo‘lishi zarur.

Bolalik – umrning eng mazmunli davri.

Baliqning xatti-harakatlarini kuzatishning eng yaxshi yo‘li – baliq bo‘lish.

Girdob va hayot bir narsa ekanini unutib qo‘ydik.

Er inson qo‘lidan butun tarixiga nisbatan XX asrda ko‘proq aziyat chekdi.

Odam ahmoqlik qilishni istaganidagina aqlidan foydalana boshlaydi.

Dengiz – odamzotning yagona ilinji. Bu fikr har doimgidan ko‘ra bugun o‘z tasdig‘ini topyapti – chunki barchamiz bitta qayiqdamiz.

Men bir safar okean kasal, lekin hech qachon o‘lim to‘shagida bo‘lmagan, degan edim. Okeanda o‘lik joy yo‘q – unda hamisha hayot hukmron. Lekin u yildan yilga kuchsizlanib boryapti.

Agar tanlagan yo‘limizdan ketaversak, bizni ochko‘zlik adoyi tamom qiladi. Yo‘nalishni o‘zgartira olmasak, tez orada Yer yuzidan yo‘qolamiz, o‘rnimizni qurt-qumursqalar egallaydi.

Qanchalik keng bo‘lmasin, biror-bir akvarium, biror-bir sun’iy suv havzasi dengizdagi tabiiy sharoitni yarata olmaydi.

Orif Tolib tarjimasi
“Yoshlik” jurnali, 2016 yil, 8-son