Ҳикмат ёғдуси

Не тилагинг бўлса, Аллоҳдан тила,
Йўқса ишинг тўхтар, узаяр оҳинг.
Ҳар ишни бошлагин Аллоҳ номи-ла:
“Бисмиллаҳир роҳманир роҳим…”

* * *

Аллоҳга ҳамд бўлсин, чексиз беадад.
Унинг ҳукмидадир осмону замин.
Мақтовга лойиқ зот Аллоҳдир фақат:
“Алҳамдулиллаҳи роббил ъаламин…”

* * *

Борлигига келтир имон,
Тоғу тошлар бунга шоҳид.
Аллоҳ бирдир, бунга инон:
“Иннама илаҳун ваҳид…”

* * *

Шафқат, марҳамат-ла ёрлақар бизни,
Махлуқотлар ризқ-рўзин етказур доим.
Тақдир этган Удир ҳар ишимизни:
“Залика тақдирул азизир-роҳиим…”

* * *

У ирода этса мутлақ бўладир,
Унга пинҳон эмас ҳар ён, ҳар иқлим.
Ҳатто кўнглингдаги сирни биладир:
“Ваҳува бикулли шайъин алийм…”

* * *

У қулни кечиргай, У раҳм қилар,
Гўзал исмлари Рауфу Роҳийм.
Тавба қилганларни билгин афв этар:
“Иннаҳу ҳуваттаввабурроҳийм…”

* * *

Аллоҳ ваъдасидир: етказар ризқинг,
Шубҳасиз, бу қулга буюк марҳамат.
Намоз ўқи. Закот бер қодир бўлсанг:
“Ва ақимус-солата ва атуз-закат…”

* * *

Инсон тафаккурда, ҳаракатда ҳур,
Амалларда сокин, хотиржам бўлинг.
Аллоҳ қилганингиз ҳар ишни кўрур:
“Валлоҳу басийрун бима йаъмалун…”

* * *

Унинг измидадир замину само,
Ҳар иш амри ила бўлади содир.
У ҳар ишга моҳир, қодир доимо:
“Валлоҳу ъала кулли шайъин қодир…”

* * *

Аллоҳ сабр айлаган қулни севади,
Мўмин юксалади сабр этган сайин.
Аллоҳ сабрлилар билан биргадир:
“Инналлоҳа маас-собирийн…”

* * *

Аллоҳга кўп шукр айтган бахтиёр,
Зеро, У ҳар дамда – сиздан хабардор.
У билар чин шокир банда асли ким.
“Фаинналлоҳа шакирун алийм…”

* * *

Унинг оятлари кўп,
Кофий бунга кўк ва сув.
Ундан ўзга Тангри йўқ:
“Ла илаҳа илла ҳу…”

* * *

Ким у ўзин санар жуда қувватли?
Ахир ҳамма учун ҳисоб бор, ҳисоб.
Аллоҳнинг азоби, қаттиқ шиддатли:
“Ва инналлоҳа шадидул азаб…”

* * *

У афв этгувчидир, кечиргай албат,
Надомат чекиб, чин тавба қилайлик.
Аллоҳ гуноҳларинг айлар мағфират:
“Инналлоҳа ғофурур роҳийм…”

* * *

Ёмонликка яхшилик қилсанг ажр бор,
Яхшилик, гўзаллик – шиори диннинг.
Аллоҳ эҳсон этган қулларни севар:
“Инналлоҳа юҳиббул муҳсинийн…”

* * *

Фасод бир илондир, бошин дарҳол эз,
Фасодчининг иши охири барбод.
Аллоҳ фасодчини ёмон кўради:
“Валлоҳу ла юҳиббул фасад…”

* * *

Инсонлар барчаси бир аслдандир,
Бўлса ҳам бири оқ, бири қоратан.
Бир миллат бўлгани шундоқ аёндир:
“Канан – насу умматан ваҳидатан…”

* * *

Мумкинми бир нима Ундан яширмоқ?
У ҳаммасин кўрар, билар – қолмас сир.
Ҳамма ишимизни кўрмоқда Ҳақ-рост:
“Инналлоҳа бима таъмалуна басийр…”

* * *

Энг тўғри қарорни Сен берасан, Сен,
Эй улуғ Аллоҳим, эй улуғ Раббим.
Ҳар нени эшитиб ҳам биласан Сен:
“Иннака антас-самиъул алийм…”

* * *

Мусулмон ҳеч кимни урмас ва сўкмас,
Қидирмас кимсани қийнамоқ йўлин.
Шубҳа йўқдир, Аллоҳ золимни севмас:
“Валлоҳу ла юҳиббуз-золимийн…”

* * *

Сабр этган доимо муродга етар,
Эй мўминлар, сиз ҳам муродга етинг.
Аллоҳ ҳам сабрли қулларин севар:
“Валлоҳу юҳиббус-собирийн…”

Турк тилидан Абдумурод Холмуродов таржимаси,
“Ҳикмат ёғдулари” китобидан олинди.