Бир савдогар олтин билан ишланган ажойиб сарой қурди. Саройи қурилиб битгач, халойиққа тўй бермоқчи бўлиб, ҳаммани саройга чақира бошлади. Одамларни юз ғурур ва мақтанчоқлик билан уйига даъват қиларди, саройини кўрсатиб, мақтанишни истарди. Тўй куни савдогар ўзида йўқ хурсанд, кўчаларда от давоми…
Бир подшоҳ олтин билан безатилган муҳташам қаср қурди, уни тиклашга неча юз минг динор сарф бўлди. Бу жаннат монанд каср тикланиб, ҳамма жойи нафосат ва маҳорат билан безатилиб якун топгач, турли мамлакатлар, шаҳарлардан одамлар уни томоша қилишга келардилар ва табақ-табақ давоми…
Туну кун ибодат билан шуғулланиб, ҳақ саодатига эришган обид бор эди. Халқдан ажралиб, узлатда ўтирар, Ҳақ билан парда ортидан роз айтар эди. Унинг ҳамнафсу суҳбатдоши Ҳақнинг ўзи эди, агар нафаси тинса ҳам Ҳақнинг биргалиги кифоя эди. Бошида бир дарахт соя давоми…
Басра шайхи Ҳасан Басрий Робия ҳузурига борди ва деди: – Эй Аллоҳ ишқида ягона! Ҳеч кимга айтмаган, ҳеч кимдан эшитмаган ва ўзингдан кечган ва ўзингга нурдай аён бўлган сирларингдан менга айт, мен шунинг шавқида ҳузурингга келдим. Робия деди: – Эй, давоми…
Янги келган муриднинг озгина олтини бор эди, уни ўз шайхидан яширмоқчи бўлди. Шайх буни билди ва ҳеч нарса демади. Мурид ҳамон олтинни яширин сақлаб юрарди. Мурид ўз пири раҳбарлигида сафар қилиб йўлга чиқдилар. Олдиларидан қоп-қора зулмат қоплаган водий чиқди ва давоми…
Бир покдин одам деди: – Бир тўда табдиркор одамлар бир кишини назъ жон таслим қилиш пайтида юзини қиблага бурдилар. Бироқенди кеч эди. Бу бехабар одамни олдинроқ юзини буриш керак эди. Қуриётган шохни олиб экишдан фойда йўқ. Ўлаётганда юзни буришдан ҳам давоми…
Бир бой намоз пайтида Аллоҳга илтижо қилиб дер эди: – Эй Аллоҳ, раҳм эт менга, ишимни осон қил. Бу сўзни ёнида турган бир девона эшитди. Девона унга қараб деди: – Сен Аллоҳдан раҳмат тилама! Сен такаббур ва ноз билан жаҳонга давоми…
Марям ўғли Исо ярим ғиштни боши остига қўйиб ухлаб ётарди. Исо уйғониб кўзини очса, лаъин Иблис боши устида турарди. Деди: – Эй малъун, нега бу ерда турибсан? Иблис деди: – Ғиштимни бошингнинг остига қўйибсан. Дунёнинг барчаси менинг ерларим, демак, бу давоми…
Бир азиз киши Молики Динорга айтди: – Ўз аҳволимдан бехабарман, сенинг аҳволинг қандай? Молики Динор деди: – Аллоҳнинг дастурхонидан нон ейман, кейин эса шайтон фармонларини бажараман. Ул азиз деди: – Дев сени йўлдан оздирибди, аммо «Лоҳавл» (лоҳавло вало қуввату ишо давоми…
Бир ғофил — маърифатсиз одам бир дарвеш олдида Иблисдан ўпкалаб (шикоят қилиб) гапирди. Дедики: – Иблис мени васвасага солиб йўлдан оздиради. найранг ва шумлик билан менинг ниятимни бузади. Дарвеш деди: – Эй азиз ўғлон, Иблис бундан олдин ҳам бор эди, давоми…