Kunlardan bir kun bir kishi o‘ralgan, muhrlangan bir xaltachani do‘stining huzuriga keltirib:— Do‘stim, men safarga chiqib ketayotibman, ichida ming oltin bo‘lgan shu xaltachani senga omonat topshiraman, safardan qaytib kelganimdan so‘ng ola-man,—deb xaltachani topshirdi va o‘sha kun safarga chiqib ketdi. Safari davomi…
Fazl nomli mo‘tabar bir odamning ikki yaqin odami bor edi. Birining oti Nazar, yana birining oti Soqib edi. Bir kun Fazlning huzurida Nazar bilan Soqib bir-birlari bilan hazillashdilar, askiyabozlikka kirishdilar, oxir hazillari zilga aylandi, har ikkisi qizishib bir-birini haqorat qilishga, davomi…
Xorun ar-Rashid o‘z vaziri Ja’far, yana o‘zining eng yaqin xizmatchisi bilan suhbatlashib o‘tirgandi. Gapdan gap chiqib Ja’far Xorundan:— Nimadan eng ko‘p zavqlanasiz?— deb so‘radi, Xorun ar-Rashid shunday javob berdi:— Men eng nafis kiyimlar kiydim, lazzatli ovqatlar yedim, eng nodir sharbatlar davomi…
Xalifalardan Umar (r.a.) bir kechasi ko‘chalarni aylanib yurardi. Bir uyning yonidan o‘tarkan, bir xotinning hovlida qizi bilan janjallashib so‘zlagan tovushini eshitdi va uy eshigi yonida turib ularning so‘zlariga quloq soldi. Xotin qiziga achchiqlanib:— Nega men bilan olishasan? Ertaga sotiladigan sutimizga davomi…
Mashhur xalifa Xorun ar-Rashidning zamondoshi Bahlulni devonavor hayot kechirgani uchun «Devona Bahlul», hikmatli so‘zlari bilan mashhurligi uchun «Dono Bahlul» der edilar. Xorun ar-Rashid Bahlulni hurmat qilar, u bilan suhbatlashib, hazillashardi. Bir kuni Xorun ar-Rashid go‘ristondan o‘tar ekan, eshik yonida Bahlulning davomi…
Hukmdorlardan Bahromgo‘r bir kuni ovga chiqdi. Bir kiyikni uchratib uni ovlamoqchi bo‘lganda, kiyik qochib ketdi. Bahromgo‘r uning orqasidan quvlay-quvlay, nihoyat bir qabila yashaydigan yerga yetib keldi. U qabilaning Qabiysa ismli bir sardori bor edi. Kiyik tashnalikdan betoqat bo‘lib Qabiysaning chodiriga davomi…
O‘tgan zamonda Karim ismli bir kishining shahardan tashqarida bir parcha yeri bor edi. Karim har yili shu yeriga ekin ekib, undan olgan hosilga qanoat qilib, bola-chaqasi bilan umr kechirardi. Bahor payti bir kuni yer haydab turganda bir o‘g‘ri kelib, uning davomi…
Bilimdonlarning sultonini g‘amgin holda ko‘rib, muridda savol tili ochilgani va qoniqarli javoblarni eshitib, anduxlik ko‘nglini bo‘shatgani (Kunlarning birida) Boyazid* xafa holda o‘ltirgan edi, buni ko‘rib bir muridi uning xafachiligining sababini so‘radi.– «Ey (doim) osmoni falakning ustida yurgan, Arsh fazosiga ham davomi…
Ibrohim Adhamning Ka’baga namoz o‘qish bilan borgani va Robiyai Adviyaga esa Ka’baning o‘zi unga muhtoj bo‘lib kelganiQachonki Ibrohim Adham o‘rinbosarlikdek yuqori mansabini tark etar ekan, Alloh fano tojini uning boshiga kiydirdi. Uning podshohligi va dabdabalarini fano yeli uchirib (Ka’baga olib davomi…