Qilich Nurmuhamedov. Tibbiyot bekatlarida (1990)

Vrach kundaligidan Keyingi paytlarda biz vrachlar qayerda bo‘lmaylik, nima haqda suhbatlashmaylik, fikri-zikrimizni ShIKOYaT ko‘proq qamraydigan bo‘lib qoldi. Undan hadiksiraymiz, cho‘chiymiz. Chunki har qanday shikoyat, u tasdiqlanadimi, yo‘qmi bari bir, vrachni bir silkitib ketadi. Mening nazarimda, shikoyat — yuqumli kasallikka, epidemiyaga davomi…

Shodmonqul Salom. Tog‘ boshiga qor tushibdi, qor…

O‘zbekistondagi eng baland cho‘qqi – Hazrati Sulton Boysun tog‘la­rida barqarordir. Shu tog‘larda, shu ulug‘ tog‘lar adog‘ida yashab-yashnab yotgan el-u xalqning jamiki orzu-armonlariga timsol bo‘lgudek bir ne’mat bor. Bu – mo‘miyo! Mo‘miyo tog‘ning odam oyog‘i yetmas joylarida silqib, ko‘zyoshdek tomchilab, yig‘ilib davomi…

Pirimqul Qodirov. Hindiston saboqlari (1990)

Tarix sahifalarida ma’naviy saboqlar qancha ko‘p bo‘lsa, ulkan mamlakatlarga qilingan safarlar ham hayotingizga shuncha ko‘p yangi tushunchalar, tasavvurlar va tozarishlar olib kiradi. Ajoyibotlarga kon bo‘lgan Hindistonning ulug‘ va noyob mamlakat ekaniga avvalgi ikki safarim chog‘idayoq imon keltirgan edim. O‘tgan qish davomi…

Matluba Dehqon qizi. Rayhon bo‘ling, jon enam (hikoya)

Yoz edi. Isfarak o‘riklarga qizil yugurib, yetilay deb qolgan payt singlim ikkimiz enamizni ko‘rib kelgani yo‘lga chiqdik. Manzilga yetib, eshikdan kirishimiz bilan ko‘zimiz enamizga tushdi. Ayvonda tog‘dek bo‘lib o‘tiribdilar. Ha, tog‘ desa arziydi ularni. Shu o‘tirishlarida qancha g‘amni ko‘tarib o‘tiribdilar-u! davomi…