Мен ҳар доим, ҳамма жойда, ҳатто ўзимдан ҳам шоир эканлигимни яширишга ҳаракат қиламан. Чунки шоирлик инсоннинг қадр-қимматини оширадиган касб ёки ҳунар эмас, балки у баъзан-баъзан хуруж қилиб турадиган ёмон одат, ғалати бир дарддир. Одамлар “Мен – заргарман!” деб мақтанади. Лекин, давоми…
Ўзбек таржимачилиги тарихи минг йилдан ортиқ даврни ўз ичига олади. Бадиий адабиёт ва илму фаннинг турли жабҳаларига доир асарлар қадимдан ўзбек тилига ўгирилиб келинган. Ўзбек тилида битилган нодир китоблар эса араб, форс, лотин ва бошқа тилларга таржима қилиниб, жаҳон цивилизациясига давоми…
Гётенинг «Фауст»идаги бир сўз маъноси ва унинг таржимаси ҳақида Иоганн Волфранг Гёте ўзининг шоҳ асарини яратгандан сўнг роппа-роса 200 йил ўтгач “Фауст” ўзбек тилида нашр этилди. Уни ўзбек тилига Эркин Воҳидов ўгирган эди. Ой ўртанар, кўзларида ёш, Бағри доғу юраги давоми…
Онам бечоранинг айтишича илон йилида туғилган эканман. Уруш, қаҳатчилик. Икки акам фронтга кетишган. Нон азиз паллалар эди. Чорвадорнинг қора ўтовида қўзилар билан кўканлашиб улғая бордик. Синфдан-синфга юқорилаган сари китобхонлик касалига йўлиқиб қолдим. Ҳатто далага пахта теришга борганда ҳам иложи бўлса давоми…
Очиғи, севимли журналимизнинг ташрифи мени бироз шошилтириб қўйди. Ўзим ҳақда гапиришга анча қийналдим. Лекин кўнглимда ўқувчиларга айтар гапим кўп. Фурсатдан фойдаланиб ҳаётимда, ижодимда катта аҳамият касб этган баъзи бир ибратли воқеаларни эслаб ўтишни истадим. Муаллиф Доно инсоннинг бир оғиз сўзи давоми…
Менинг болалигим отам Ғуломмирза ва аммам Гулсум она (аммамни мен «она» дердим) таълим-тарбияси остида кечди. Отам маърифатли, зиёли киши эди. У киши илк таълимни Машҳадда олгандилар. Эски ўзбек ёзуви ва форс тилини мукаммал биларди. Шўролар даврида замонга боқиб, колхозда ҳосилот давоми…
Инсон умри орзулар, умидлар, қайғу ва изтироблар мажмуидир. Бугун болалик йилларимни эслар эканман, кўз олдимда тупроқ кўчалару саҳармардонда пода ҳайдаб юрган сарпойчан болалар гавдаланади. Не тонгки, ўша содда ва беғубор болаларнинг бири, шубҳасиз, мен эдим. Гарчи бизнинг болалик давримиз бахту давоми…
Оммабоп журналимиз «Ёшлик» «Адиб хонадонида» рукнида ўз мулоҳазаларим, хотираларим, мушоҳадаларим билан иштирок этишга так-лиф қилганида, хийла тараддудланиб қолдим, анча вақт (насрда бўлгани учун) жавоб ёзишга журъат қилолмадим. Аслида мавзу таниш, аксарият суҳбатларимда бу борада имкон даражасида гапирганман ҳам. Янги гап давоми…
Болалик йилларимни эслаганимда олмазор ҳовлимиз айвони олдида узун қилиб тортилган патгиламнинг ўрмаги кўз олдимга келади. Ўрмакнинг кузувини онам боғлар, (одатда кузувни асосан кайвонилар, ишининг устаси бўлган чеварлар боғлайди) биз унинг турини (ўрмак иплари) югурардик.Кейин онам “Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм” деб от давоми…
Ҳар қандай ғоя ўз фидоийлари билан тирикдир. Ана шу фидоийликнинг нечоғлиги ғоя умрини белгилайди. Бу ақида бевосита адабиётга ҳам тегишлидир. Шу маънода ҳеч бир муболағасиз айтиш мумкинки, адабиётшунос, мунаққид ва таржимон Иброҳим Ғафуров адабиётнинг том маънодаги фидоийларидан биридир. У туфайли давоми…