Абдулла Қаҳҳор. Даҳшат (ҳикоя)

Хотин-қизларнинг бурун замонда кўрган кунини билмайсизлар, қизларим, айтган билан ишонмайсизлар!.. Тўрахон ойи Яқин икки ҳафтадан бери кўз очирмаётган кузак шамоли яйдоқ дарахтлар шохида чийиллайди, ғувиллайди; томларда вишиллайди, ёпиқ эшик ва дарчаларга бош уриб уф тортади. Бундай кечаларда одамзод қўймижоз ғуж давоми…

Абдулла Қаҳҳор. Бемор (ҳикоя)

Осмон йироқ, ер қаттиқ. Мақол Сотиболдининг хотини оғриб қолди. Сотиболди касални ўқитди — бўлмади, табибга кўрсатди. Табиб қон олди. Бетобнинг кўзи тиниб, боши айланадиган бўлиб қолди. Бахши ўқиди. Аллақандай бир хотин келиб толнинг хипчини билан савалади, товуқ сўйиб қонлади… Буларнинг давоми…

Абдулла Қаҳҳор. Башорат (ҳикоя)

Ола қарға қағ этади, Ўз вақтини чоғ этади.Мақол Николай замонида майиз қиммат, кўкнор арзон эди, ҳозирги замонда майиз арзон, кўкнор қаҳат. Эсизгина ўша вақтда чала сиқиб ташланган кўкнорлар!Мулла Саид Жалолхон шуни кўнглидан ўтказиб деворга суянди ва кўзларини юмди; бурнига қўнган давоми…

Абдулла Қаҳҳор. Кампирлар сим қоқди (ҳикоя)

-Туринг, Назирбуви! Туринг, Тўхтабувиникига чиқамиз!Назирбуви сандалнинг четида, деразадан тушиб турган эрта баҳор офтобига шўрвада пишган олмадек юзи-ни товлаб, тўйган қўзичоқдай ухлаб ётар эди; бу товуш қулоғига кириб, худди пашша қўригандай, бир лунжини қимирлатди; кўзини очмоқчи бўлган эди, фақат биттаси очилди.-А? давоми…

Абдулла Қаҳҳор. Анор (ҳикоя)

Уйлар тўла нон, оч-наҳорим болам, Ариқлар тўла сув, ташнаи зорим болам. Ўтмишдан Туробжон эшикдан ҳовлиқиб кирар экан, қалами яктагининг енги зулфинга илиниб тирсаккача йиртилди. Унинг шашти қайтди. Жўхори туяётган хотини унинг қўлидаги тугунчани кўриб, келисопни келининг устига қўя чопди. Кели давоми…

Абдулла Қаҳҳор. Нутқ (фельетон)

“Кенг эшитувчилар оммасига мўлжалланган” нотиқлардан бири ишдан қайтиб келганида хотини бўйнига осилиб, кўзига ёш олди.– Сиз мени яхши кўрмайсиз… Турмушимиздан хурсанд эмассиз… Шу соатгача, шу минутгача кутдим, бир оғиз айтмадингизки, бир ёстиққа бош қўйганимизга бир йил бўлди…Нотиқ ҳақиқатдан буни унутган давоми…

Абдулла Қаҳҳор. Ўғри (ҳикоя)

Отнинг ўлими итнинг байрами.МақолКампир тонг қоронғисида хамир қилгани туриб ҳўкизидан хабар олди. О!.. Ҳўкиз йўқ, оғил кўча томондан тешилган… Деҳқоннинг уйи куйса куйсин, ҳўкизи йўқолмасин. Бир қоп сомон, ўн-ўн бешта хода, бир арава қамиш—уй, ҳўкиз топиш учун неча замонлар қозонни давоми…

Абдулла Қаҳҳор. Ўжар (ҳикоя)

Ул тута от қуйруғиндан, «бўл узун соч» деб қўя, «Тек нега бошда тугул?» Танқидга муҳтож деб қўя.А. ТўқайҚутбиддиновга овчи ошнаси иккита тустовуқ инъом қилди. Тустовуқлар тозаланиб, тузланаётганда Қутбиддиновнинг феъли айниди, яъни биронта шинаванда улфат билан бирпас дилкашлик қилғуси келди. Унинт давоми…

Абдулла Қаҳҳор. Жонфиғон (ҳикоя)

Жонфиғонни танисангиз керак – ўша, ўтган йил баҳорда маст бўлиб, кўчадан ўтган одамга “ҳозир айтасан: бошимни қайси деворга уриб ёрай”, деб ёпишган, кейин соқолига ўзи ўт қўйиб, гугурт чиқарганни сўккан киши.Кеча шунинг уйидан хотин кишининг аччиқ-аччиқ йиғлаган товуши эшитидди. Жонфиғон давоми…

Абдулла Қаҳҳор. Адабиёт муаллими (ҳикоя)

Ўзининг айтишига кўра “нафис адабиёт муаллими” ўртоқ Боқижон Бақоев оғилга кириб таъби хира бўлди: сигирнинг қулоғига яна кана тушибди! Канадан ҳам кўра сигир унинг аччиғини келтирди: канани терай деса қўймайди — бошини силкийди, пишқиради.— Ҳайвон! Сигир эмас, ҳайвон! — деди давоми…